چکیده:
است.پس از مشخص شدن آسیبپذیر منطقه،در پایان این تحقیق نتیجه ارایه شده است. کل واحدهای مسکونی،نسبت مساحت قطعات مسکونی زیر 100 متر به کل قطعات مسکونی،طول معابر کمتر از 4 متر نسبت به سطح محله،تراکم جمعیتی و تراکم واحد مسکونی بالا،آسیبپذیر است و این آسیبپذیری به ترتیب مربوط به محلات 19 و 18 و 15 و 12 و 16 و 13 و 17 و 11 و 8
خلاصه ماشینی:
"با استفاده از روش مذکور مشخص شد که بافت شهری منطقه 11 شهرداری تهران بدلیل بالا بودن نسبت واحدهای مسکونی کمدوام به کل واحدهای مسکونی،نسبت واحدهای مسکونی بالای 03 سال به کل واحدهای مسکونی،نسبت مساحت قطعات مسکونی زیر 001 متر به کل قطعات مسکونی،طول معابر کمتر از 4 متر نسبت به سطح محله،تراکم جمعیتی و تراکم واحد مسکونی بالا،آسیبپذیر است و این آسیبپذیری به ترتیب مربوط به محلات 91 و 81 و 51 و 21 و 61 و 31 و 71 و 11 و 8 است.
برای دستیابی به میزان تاثیر هریک از این شاخصها در آسیبپذیری بافت شهری، چنانچه با توجه به ماتریس(شماره 2)برای هریک از این شاخصها جدولی تشکیل دهیم و میزان آسیبپذیری هریک از این شاخصها در سطح تمامی محلات را براساس چهار طیف(آسیبپذیری کم،متوسط،آسیب و خیلی زیاد)طبقهبندی نماییم،مشخص می شود که تاثیر شش شاخص اول(نسبت واحدهای مسکونی کمدوام هر محله به کل واحدهای مسکونی آن محله،نسبت واحدهای مسکونی بالای 03 عمر هر محله به کل واحدهای مسکونی آن محله،نسبت مساحت قطعات مسکونی زیر 001 متر هر محله به کل مساحت قطعات مسکونی آن محله،طول معابر کمتر از 4 متر نسبت به سطح محله، تراکم جمعیتی در هر محله،تراکم واحد مسکونی در هکتار در هر محله و تراکم خانوار در واحد مسکونی در هر محله)در آسیبپذیری بافت شهری منطقه در حد زیاد و خیلی زیاد است."