چکیده:
وزندار تلفیق شدند.پس از حذف مناطقی که دارای مساحت کافی برای استقرار صنایع نبودند،چهار منطقه مناسب در بخش شرقی اصفهان برای استقرار صنایع تعیین شد. مکانیابی صنعتی تصمیمی بسیار پیچیده است و به دامنه وسیعی از معیارها وابسته است. بنابراین،میتوان مکانیابی را فرایند تصمیمگیری چند معیارهای دانست که برای اولویت بندی معیارهای مختلف و انتخاب بهترین گزینه از میان گزینههای ممکن،به کار میرود. در واقع،میتوان با مکانیابی تاثیرات منفی حاصل از ایجاد و بهرهبرداری از صنایع را به حد اقل رساند و گامی مثبت برای توسعه پایدار برداشت.هدف از این مطالعه،ارزیابی امکان استقرار صنایع در داخل شعاع 50 کیلومتری شهر اصفهان با استفاده از فرآیند تصمیمگیری چندمعیاره در سیستم اطلاعات جغرافیایی است.ابتدا با بررسی منابع و کسب استانداردها،معیارهای استقرار صنایع مشخص گردید.این معیارها شامل فاصله از آبهای سطحی،شیب،فاصله از جوامع انسانی،فاصله از راههای ارتباطی،مناطق حفاظت شده،فاصله از صنایع،عمق آبهای زیرزمینی،فاصله از خطوط انتقال آب،فاصله از گلها و کاربری فعلی اراضی هستند.سپس کلیه معیارها با فرمت مشابه به سیستم اطلاعات جغرافیایی وارد و استانداردسازی شدند.در مرحله بعد از روش درجهبندی برای وزندهی معیارها استفاده شد و در نهایت کلیه لایهها با استفاده از روش ترکیب خطی
خلاصه ماشینی:
"در این مطالعه سعی شده است با استفاده از آنالیز تصمیمگیری چندمعیاره و سیستم اطلاعات جغرافیایی،ممنوعیت استقرار صنایع در این شعاع بررسی شود.
برای مثال فاکتورهای مربوط به فاصله مناسب از عوارض موجود،مجموعههای فازی هستند و هر پیکسل با توجه به فاصلهای که از عارضه دارد،درجه عضویت متفاوتی را در این مجموعه داراست(مسگری و مهدیپور،5831، (به تصویر صفحه مراجعه شود) شکل 01-نقشه مناطق حفاظت شده در ارتباط با مکانگزینی صنایع پس از تهیه و استانداردهای دادهها،لازم است وزن هر معیار تعیین گردد.
جدول 2-وزن نهایی معیارها براساس روش درجهبندی (به تصویر صفحه مراجعه شود) به کارگیری آنالیز تصمیمگیری چندمعیاره در شهر اصفهان نشان داد که 31 ناحیه برای استقرار صنایع مناسبند.
جدول 3-فاصله لکههای مناسب از جادهها و خطوط انتقال آب و مناطق مسکونی(برحسب متر) (به تصویر صفحه مراجعه شود) هرچند مطالعات زیادی در زمینه تصمیمگیری چندمعیاره در مکانیابی صنایع انجام گرفته،تنها مطالعه مشابه در شعاع 05 کیلومتری شهر اصفهان توسط تائبی و اسحاقی(1831)انجام شده است.
با توجه به حضور لکههای مناسب برای استقرار صنایع در شرق اصفهان در داخل محدوده 05 کیلومتری،و از آنجایی که این لکهها در مجموع 0005 هکتار وسعت دارند و این مساحت در برابر وسعت زیاد منطقه ناچیز است،و نیز برای حفظ وضعیت زیست- محیطی استان در حد رضایتبخش،پیشنهاد میشود شعاع محدودیت در شرق در مرز 05 کیلومتر حفظ گردد؛خصوصا اینکه در این مطالعه به دلیل محدودیت زمان و هزینه، تنها چند معیار زیست-محیطی برای استقرار صنایع در نظر گرفته شده و بسیاری از معیارها نادیده گرفته شدند."