خلاصه ماشینی:
"وسواس ناکتوی برای رسیدن به عکس دلخواهاش را میتوان به راحتی در فیلم دید.
دو بعد متفاوت موجود در عکاسی ژورنالیستی،یعنی بعد زیباییشناسانه و بعد خبررسان،درعکسهای جیمز ناکتوی در کمال خود قرار دارد.
کمتر فوتوژورنالیستی را میتوان یافت که تااین پایه خود را ملزم به رعایت اصول ترکیببندی تصویر بداند،و در نهایت آنچه حاصلمیشود از حوزهی ژورنالیسم دور نشده باشد.
هرچند که تمام منطقه مملو از خانوادههای تهیدست است اما عکاس از میان آنان نیز گسترهیمحدودتری را انتخاب کرده به سراغ یک خانواده میرود.
در بخشی از فیلم،ناکتوی میگوید که وظیفهی عکاس نشان دادن این تصاویر به دیگر مردماست.
ناکتوی با آنچه مقابل قاب دوربین قرار میگیرد،رابطهی عاطفی عمیقی برقرار میکند.
چرا که بسیاری از مکانهای عکاسی شده مملو از رنگ است رنگهایی که درعکسهای ناکتوی جایی ندارند.
وی اکنون به صورت ثابت با مجلهی آلمانی Stern در هامبورگ نیز کار میکند.
این نام در ایران به غلط نچوی تلفظ شده است."