خلاصه ماشینی:
"وقتی که در این کشور برای نخستین بار منتقدانی چون مایکلفراید1به مینی مالیسم حمله کردند،این نکته را مطرح کردندکه به خلاف هنر مستقل و خود بسنده گذشته،که حضور یاغیاب بیننده،تاثیری بر وجود و اهمیت آن نداشت،مینیمالیسمنیازمند مشارکت بیننده در فضایی نمایشی است.
در مارفا چیدمان عظیمی ازآثار دانلدجاد وجود دارد که وقتی آدمی به دیدن آن میرود،بهنحوی باور نکردنی،از هرآشوبی رها میشود و حسی از نظمکیهانی به او دست میدهد.
حتی اگر میخی دروسط آنجا خوشکرده یا چهار پایهای در برابر آن سبز شدهباشد،باز هم همه میدانند که این یکنقاشی است و برای نگاهکردن به آن ابزاری وجود دارد؛ابزاری که در طول تاریخ شکلگرفته و شخص با آموزش و تجربه فراوان به آن دست مییابد.
اما به نظر من مهمترین چیز در مواجهه با یکچیدمان این است که شخص به فضایی وارد میشود که هیچ ازآن نمیشناسد،نمیداند کجاست،و میباید خود بیاموزد کهچگونه با تخیل خود آن را درک کند و سامان بدهد."