خلاصه ماشینی:
"متاسفانه ترفند نقد و امکانات تحلیل از داخل ایران به غرب نمیآید و همین باعث میشود منتقدین غربی با مترو و معیار خودشان ما را بسنجند،وقتی نقد نوشکفته در ایران را با غرب مقایسه میکنیم میبینیم عملا نقد به آن معنا در ایران شکل نگرفته است!ابزار قیاس گفتگوی میدانی درباره هنر ایران برای غربیها وجود ندارد،به این دلیل ساده که امکان زندگی منتقد غربی در ایران هیچگاه فراهم نشده است،از سوی دیگر نقد فارسی هم سلاح و حربهی برندهایی ندارد، به همین دلیل جماعت تئوریسین برای شناختن ما به نقد کتابخانهایی روی میآوردند و تجربه نشان داده است این نوع پژوهشهای صرفا کتابخانهایی نتیجهایی جز سادهاندیشی و کاستن از ارزشهای بصری هنرمند ایرانی نیست!
زنان هنرمند ایرانی که بازیگران واقعی عرصه فرهنگی ایران هستند به احساسات و شرایط اجتماعی زن ایرانی واقف هستند و به سادگی از معضلات و آسیبهای آن در آثارشان حرف میزنند،این مکالمه این است که به دور از اشعار و یا نگاه تصنعی به سنت شکل میگیرد و به گرداب بازی تو خالی و سمبلیک مدهای امروزی نمیافتد!"