خلاصه ماشینی:
"و اگر ما،از کتاب آسمانی خود«قرآن»ببهانه اینکه بزبان عربی است،دست برداریم و بجای آن«اوستای زردشتی»را(چنانکه ناسیونالیستهای افراطی میپندارند) انتخاب کنیم جز سیر قهقری نتیجهای نخواهیم گرفت؟اساسا تعالیم عالی قرآن،با اوراق پراکندهایکه بنام تعالیم زردشت معروف است،قابل مقایسه نیست،نه تنها با قرآن قابل مقایسه نمیباشد بلکه با کتابهای عادی مسلمانان هم،شایسته سنجش نیست آیا این ضرر و خسارت قابل جبران است که از آنچه تاکنون مایه بقا و سرفرازی ما بوده،دست برداریم و در یک چنین زمانی که ملت ایران نیازمند دلسوزی و فداکری است از تاریخ پر- افتخار نیاکان خود الهام نگیریم؟ عربی ستون فقرات زبان فارسی است اگر ما،برخلاف نیاکان خود با الفاظ عربی که با زبان فارسی آمیخته شده و رنک فارسی بخود گرفتهاند،بیاعتنا باشیم و آنها را بعلت بیگانه بودن،از روی تعصب،از زبان و ادبیات خود طرد کنیم،آیا بیک اقدام خطرناک و زیانبار دست نزدهایم؟و آیا در آن صورت رابطه و همبستگی ما با ادبیات اصیل فارسی قطع نمیگردد؟!بلکه اگر بنا باشد همیشه پارسی بگوئیم و یا پارسی بنویسم،باید خط بطلان روی تمام آثار ادبی و علمی بزرگان فلسفه و حکمت ایران مانند:فارابی،ابن سینا،محمد زکریا،امام فخر رازی و خواجه نصیر طوسی و بزرگان شعر و ادب و عرفان مانند:ناصر خسرو،سنائی،نظامی،مولوی،سعدی،حافظ و جامی،بکشیم1 آیا این زیان قابل تحمل است که ما تمام گنجیهنههای علمی و ادبی زبان فارسی را از دست بدهیم و زبان شیرین شعرا و نویسندگان خود را که آثار فکری و علمی آنان الهامبخش بسیاری از گویندگان و نویسنگان پیشرو جهان گردید است،درک بکنیم و نسبت بآنها بیگانه باشیم؟!"