چکیده:
در این پژوهش با هدف آسیبشناسی زندگی زناشویی والدین به بررسی رضایت زناشویی والدین کودکان کم توان ذهنی و کودکان عادی پرداخته شده است.روش پژوهش،توصیفی(پس رویدادی)و ابزار پژوهش،پرسشنامهای رضایت زناشویی انریچ(السون و همکاران،1989)بوده است.نمونهای مورد مطالعه را والدین 30 دانشآموز کم توان ذهنی آموزش پذیر و والدین 30 دانشآموز عادی مقطع دبستان در شهر بیرجند در سال تحصیلی 82-1381 تشکیل دهد که به صورت تصادفی ساده انتخاب شدهاند.برای تحلیل دادهها از آزمون تی و تحلیل واریانس چند متغیری استفاده شده است.نتایج حاصل نشان میدهد که والدین کودکان عادی از رضایت زناشویی بالاتری نسبت به والدین کودکان کم توان ذهنی برخوردار هستند.همچنین سایر نتایج نشان میدهند که در ابعاد پاسخهای قرار دادی، رضایت زناشویی،ارتباط،حق تعارض،امور مالی،روابط جنسی،فرزند پروری،نقشهای مساوات طلبی و جهت گیری مذهبی،تفاوتها معنادار نیستند.در ضمن در گروه والدین کودکان کم توان ذهنی بین رضایت زناشویی مادران و پدران باتوجه به ترتیب تولد و جنس فرزندان تفاوت معنادار نبوده است.
خلاصه ماشینی:
"تولد و حضور کودک ناتوانی هوشی در خانواده و ظهور نیازهای ویژه همواره از مسایل قابل توجه و بحثانگیز بوده است،زیرا با تأثیر گذاری بر کمیت و کیفیت روابط زناشویی و ایجاد دگرگونی در شرایط معمول خانوادگی و چگونگی تعامل اعضای خانواده میتواند موجب آشفتگی و افزایش میزان استرس در والدین شود و در نتیجه به عملکرد خانواده و رضایت زناشویی آسیب رساند(ادیسون6،3991،7991؛فیسمن7و همکاران،9891؛شافر8و همکاران، 8991).
جدول 1:مقایسه رضایت زناشویی والدین کودکان کم توان ذهنی و کودکان عادی (به تصویر صفحه مراجعه شود) *p>0/0001 در سوال اول پژوهش،برای بررسی بیشتر اثر حضور کودک بر ابعاد رضایت زناشویی والدین،تحلیل واریانس چند متغیری اجرا شد.
جدول 5:مقایسهی رضایت زناشویی مادران و پدران کودکان کم توان ذهنی برحسب تعداد فرزندان (به تصویر صفحه مراجعه شود) در سئوالهای چهارم و پنجم پژوهش،نتایج آزمون تی و تحلیل واریانس بیانگر این است که بین رضایت زناشویی والدین کودکان کم توان ذهنی برحسب جنسیت فرزندان و ترتیب تولد آنها تفاوت معناداری وجود ندارد.
در تبیین این یافته میتوان گفت که پدر و مادر به عنوان هستهی اولیه تشکیل خانواده که مسوولیت پرورش فرزندان و زندگی مشترک را بر عهده دارند به دنبال حضور این قبیل کودکان هرکدام به نوعی متحمل فشار روانی میشوند؛از اینرو،شاید نتوان تعیین کرد که کدام یک در نتیجه حضور کودک کم توان ذهنی در زندگی مشترک زناشویی که حاصل کنش مقابل زن و شوهر است از رضایت کمتر یا بیشتری برخوردار هستند.
این یافته با نتیجهی پژوهش شریعتی و داورمنش(5731)و ملک پور و جدیدیزاده(7731)دربارهی عدم تأثیر معنادار جنس کودک کم توان ذهنی بر رضایت زناشویی والدین همسو است."