خلاصه ماشینی:
"این نوع تلفظهنگامی پدید میآید که گوینده در شرایطیخاص و تحت فشارهای عاطفی،روحی،خستگی و غیره و غلب بدون آنکه خود از آنآگاه باشد واژهای را که معمولا در شرایطعادی درست تلفظ میکند،ناقص ادا نمایدالبته همین گوینده ممکن است در همانموقعیت آن واژه را اگر یکبار دیگر و با دقت ادانماید،درست تلفظ کند.
اولین مطلبی که برای شروع بحث در مورد اشکالات تلفظی زبان انگلیسی دانشآموزانایرانی قبل از هر مسئلهای دیگر حائز اهمیتاست موضوع انگیزه،یا بهتر بگوئیم عدمانگیزه،در یادگیری تلفظ زبان خارجی است.
از آنجا که امتحانات دروس زبان در مدارسعموما بر قدرت و مهارت نوشتن مبتنی است ومهارت خواندن متون نیز معمولا بیشتربر اساس تلفظ قابل قبول و نه الزاما درست،نمرهگذاری میشود،دانشآموزان ما بطور کلیانگیزه کافی برای دقت در تلفظ درست زبانانگلیسی خود نمییابند و لذا،تمام کوشش،وقت و زحمت دبیران زبان در این مورد اغلبنتیجهای دربر نخواهد داشت.
اینتداخل به اعتقاد بسیاری از متخصصینآموزش زبان از جمله رابرت پولیتسر2در هیچقسمت از زبان به اندازه دستگاه آوائی آنمشهود نیست آنچه در این مورد اتفاق میافتدآن است که گوینده برای تلفظ واژههای زبانخارجی به آواها و خصوصیات آوایی زبانمادری خود رجوع کرده،تلفظی شبیه به تلفظواژههای زبان مادری ارائه میدهد.
اما در مورد تلفظ آوائی که با حروف th در زبان انگلیسی نگاشته میشود دانشآموزانبعلت نداشتن آنها در دستگاه آوائی زبانمادری خود و یا آشنا نبودن با مشخصات ونحوۀ تلفظ آنها معمولا دچار مشکلاتیمیشوند،و ملا واژۀ thin را ممکن است بهغلط /din/,/tin/ و یا حتی /sin/ تلفظ کنند.
حالت دیگری از تداخل زبانی هنگامیبوجود میآید که گوینده قواعد و الگوهایآوائی زبان مادری خویش را بر تلفظ واژههایزبان خارجی تحمیل کند این مشکل معمولا درتلفظ خوشههای همخوان آغازین3بسیارمشهود است."