خلاصه ماشینی:
"ما به بررسی چهار مسألهی مفهومی کلیدیمرتبط با سازگاری میپردازیم که در قلببسیاری از معماهای گزارشگری مالی جای دارند:ثابتها2و جریانها،پسینی و پیشینی،میثاقهاو محتوای اقتصادی،و تکامل و طراحی توسطنهادهای استانداردگذار،وجه اشتراک این مسائل،دوگانهگرایی حسابداری است(مثلا ثابتها درمقابل جریانها)؛در بعضی موارد،اندازهگیرییک طرف(یعنی ثابتها)با اتکاپذیری آسانتراست؛در حالی که اندازهگیری طرف دیگر(یعنی جریانها)در موارد دیگر،آسانتر است.
سازگاری را میتوان از ابعاد مختلف بررسی کرد:(1)پسینی در مقابل پیشینی،(2)گزینش ازمیان میثاقها و رویههای اختیاری یا تلاشبرای گزارش محتوای اقتصادی تراکنشها ورویدادهای اقتصادی،و(3)سطح تفصیلیبه کارگیری اصول یا قواعد،زیرا چیزی که درسطح تفصیلی اول سازگار است(مثلا هزینهکردن همهی مخارج تحقیق توسعه)،ممکناست در سطحی پایینتر،سازگار نباشد(مثلاهزینه کردن مخارج تحقیق و توسعه صرف نظراز اینکه آیا منافع آینده ایجاد میکنند یا خیر).
اگر روششناسی حسابداریکافی برای پرداختن به این مسائل وجود نداشتهباشد،به نظر میرسد که یک میثاق باشد،ویک قاعدهی اختیاری میتواند سریعا پذیرفتهشود،شاید از طریق یک فرآیند جداگانه وسادهتر،اگر تصور شود که رویهی جدید بهیک معیار اندازهگیری اتکاپذیر مشمول است ومیخواهد محتوای اقتصادی را اندازهگیری کند،آنگاه آن رویه میتواند داوطلب ورود به فرآینداستانداردگذاری عادی باشد.
دقت کنید که حتی وقتی دو هیأت یادشدهاز گزارشگری"ارزش منصفانه"استفاده میکنندو سعی میکنند تا استاندارد اجارهها را مطابقبا اصول بنیادی(یک اجاره،یک تراکنشتأمین مالی است)وضع کنند،تغییر استانداردپیشنهادی در حد تعدیلات جزیی است(دامنه،تعریف و قواعد اندازهگیری موجود و راههای فرارمربوطه در استاندارد باقی میمانند)و اینگونهنیست که تعدیلات همه جانبه صورت گیرد،یعنیقواعد اجاره با همهی قواعد دیگر به ویژه قواعدمربوط به قراردادهای الزامآور در آینده،شناساییدرآمد،تلفیق و ارائهی صورتهای مالی،سازگاراست."