چکیده:
هدف از انجا این پژوهش بررسی وضعیت استناد در مدخل های اعلام تاریخ غیرشخص در لغت نامه دهخداست. روش پژوهش تحلیل استنادی است. با اسنفاده از این روش مدخل های اعلام تاریخی غیرشخص مورد بررسی قرار گرفت تا مشخص شود وضعیت استناد وضعیت زبانی منابع مورد استناد گرایش موضوعی منابع مورد اسنناد میزان استناد به انواع منابع اطلاعاتی پریسامدترین منابع مورد استناد چگونه است و نیز گرایش موضوعی مدخل ها و وضعیت هر مقولهء موضوعی در این نوع مدخل ها از نظر دارا بودن استناد مشخص گردد. نتایج این تحقیق نشان داد که در4052 مدخل مورد بررسی 438 منبع مورد استفاده قرار گرفته و جمعا 5862 استناد به کار رفته است. مدخل های دارای استناد دارای فراوانی 1120 (63/27 درصد) و مدخل های بدون استناد دارای فراوانی 1120 (63/27 درصد، بوده اند. بررسی حاضر با توجه به سؤال اصلی پژوهش نشان داد که گرایش موضوعی منابع مورد استفاده و گرایش موضوعی مدخل ها هر دو متعلق به رده دین می باشند که همخوانی منطقی را نشان می دهد و بیانگر آن است که در زمان تالیف لغت نامه، منابع دینی از فراوانی و مستند بودن اطلاعات بیشتری برخوردار بوده اند؟ و نظر به اشراف مؤلف بر اکثر منابع موجود دران زمان سعی مؤلف بر آن بوده است که مواردی را انتخاب و به عنوان مدخل معرفی کند که از سندیت و صحت اطلاعات بالایی برخوردار بوده باشند.
خلاصه ماشینی:
"حاصل این تحقیق مشخص مینماید که در مدخلهای اعلام تاریخی غیرشخص لغتنامه دهخدا تا چه حدود از منابع معتبر و با چه گرایش موضوعی،استفاده شده است و چه تعداد از مداخل بدون استناد بوده و نام منبع مورد استناد قید نگردیده و چه تعداد دارای استناد بوده و از این میان چه تعداد استناد ناقص وجود داشته و چه تعداد استنادهای آنها«یادداشتهای مرحوم دهخدا»ست ک ه در نهایت در ویرایشهای آتی به ویرایشگران این منبع کمک خواهد کرد تا مواردی که دارای استناد ناقص هستند یا اصلا استنادی برای آنها درج نگردیده،شناسایی و منابع معتبر درج،و مطالب مستند گردند.
توزیع فراوانی استنادهای کامل و ناقص در مدخلها پس از تکمیل اطلاعات (به تصویر صفحه مراجعه شود) همچین به دلیل اهمیت دستنوشتههای مرحوم دهخدا که در برخی از مدخلهای اعلام تاریخی غیرشخص لغتنامه دهخدا،به عنوان استناد قید گردیده است،میزان فراوانی استناد به این یادداشتها در فراوانی 4052 مدخل محاسبه گردیده است که در جدول شمارۀ 3 منعکس شده است.
فراوانیهای به دست آمده پس از تکمیل اطلاعات استنادهای ناقص،بیانگر آن است که هر مؤلفی در حین انجام کار به دلیل حضور ذهن خویش گاه برخی اطلاعات مآخذ مورد استناد را یادداشت نمیکند یا برای سرعت بخشیدن به خلاصهنویسی میپردازد؛که مرحوم دهخدا به دلیل طولانی بودن زمان کار که تقریبا چهل سال را شامل میشده است،داشتن دستیارانی که ایشان را در روند کار کمک میکردند و نیز اشراف وی بر نام منابع،شاید مانع از آن گردیده که استنادها به طور کامل در ذیل هر مدخل ذکر گردد و کوششی را از سوی تدوینکنندگان حاضر و متولیان امر میطلبد که نسبت به جبران این نقیصه اقدام لازم را معمول دارند."