خلاصه ماشینی:
"براستی کتابخانههای آنها برای ایفای همین مقاصد بوجود آمدهاند:سرچشمههای سرشار دانش و اطلاعات، تفرجگاههایی با نمایشهای رایگان برای کودکان و بازیهای ویدیویی،ایستگاههای راهآهن (هنوز هم مجموعه کامل برنامههای قطار به کتابخانه بریتانیا ارسال میشود)،مراکزی برای خدمات اجتماعی(بروشور برای مقابله با بیماری ایدز،گوشهای گرم برای عابران سرگردان)،و سرانجام،از همه مهمتر،مکانی سحرآمیز که در آن کودکان لذت خواندن را خواهند چشید و پژوهشگران پرحوصله حقایقی را که تمام عمر بدنبال آن بودهاند،کشف میکنند.
قبول این فکر که آثار جدی و سنگین با تیراژ زیاد روی دیسکهای نوری در دسترس قرار گیرد و مردم بتوانند با دقت آنها را در خانه یا کتابخانه از طریق صفحههای تلویزیونی بخوانند و دیگر کسی نیاز نداشته باشد به کتابخانه برود،بسیار مشکل است.
کتابخانه جدید بریتانیا که قرار است در سال 1996 تکمیل شود و در سال 1993 بخشی از آن گشایش خواهد یافت،به همین زودی 10 میلیون دلار از بودجه اصلاحیاش(به مبلغ 400 میلیون دلار)بیشتر خرج کرده است و تازه این مقدار فقط برای ساختمان و تجهیزاتش پیشبینی شده است.
آخرین پیشنهاد دولت بریتانیا به کتابخانههای عمومی امانی این است که میتوانند از کسانی که صفحه،نوار یا سایر مواد غیر چاپی را امانت گیرند،پول دریافت کنند؛همچنین میتوانند بابت رزرو کتاب،استفاده از کامپیوتر برای پاسخگویی و کمک به خوانندگانی که سئوالهای پیچیده یا محرمانه دارند، از مشتریان حق الزحمه بگیرند.
در سال 1986 مؤسسه آدام اسمیت40،این مغز متفکر رایگان،اعلام کرد که کتابخانههای امانی باید سالانه 4 پوند(-6 دلار)شهریه و برای هر کتاب امانت داده شده 30 پنس(-45 سنت)از مراجعان دریافت کنند،زیرا که آنها دیگر به اشاعه اطلاعات نمیپردازند،بلکه با ارائه داستانهایی از قبیل کاترین کوکسون41و جفری آرکر42و نوارهای ویدیویی،بیشتر به سرگرم کردن مراجعان مشغولند."