خلاصه ماشینی:
"گذشته از آنکه کسانی در ایران از همان آغاز،این انقلابها را آغازی برای روی کار آمدن حکومتهای اسلامی در جهان عرب میدیدند،در خود کشورهای عربی هم در میان هواداران آزادی و لیبرالیسم،دغدغههایی در این زمینه میتوان دید.
به نظر میرسد،آنچه تاکنون میتوان به یقین از آن سخن گفت این است که:نیروی تحرک اسلامگرایان در ساختار سیاسی آینده بیشتر خواهد بود؛و این میتواند به معنای حضور آنان در بخشی از قدرت در جاهایی مانند مصر و تونس و حضور اجتماعی-فرهنگی بیشتر آنان در جاهایی مانند لیبی،باشد.
برای نمونه،اینکه اسلامی بودن حکومت وابسته است به ایمان مذهبی فرمانروایان یا قوانین شریعت میتواند به دست هر کس باشد؛ یا اینکه روحانیون در قدرت باشند یا تنها به نظارت سیاسی بپردازند؛یا اینکه در کنار حضور فرهنگی- اجتماعی اسلام،پارهای محدودیتهای قانونی،برای نمونه در مورد حجاب،از میان برود،یا چندوچون توجه به برخی از مسائل جهان اسلام مانند فلسطین و...
«لوموند دیپلماتیک»برخی از نگرانیهای آمریکا را که میتوان گفت تا اندازۀ زیادی در ذهن رهبران اروپایی هم هست چنین برشمرده است:آمریکا از خیزش و بیداری تازه در جهان عرب نگران است؛از فروپاشی نظم منطقهای میترسد؛ارتشهای عربی، به بازاندیشی دربارۀ نقش خویش میپردازند؛خطر به میدان آمدن قبایل لیبی[در پهنۀ سیاست] هست،در مصر چهبسا اخوان المسلمین روی کار بیایند؛حکومت الجزایر که نماد ایستادگی است (اشاره به پیروزی جهاد اسلامی در دهه گذشته)با اعتراض روبهروست؛دوستی میان آمریکای لاتین و فلسطین رو به گسترش است؛اتحاد و ائتلاف جنوب -جنوب دیده میشود؛اوضاع در گرجستان و ایرلند و..."