چکیده:
به نظر نگارنده،شادی خواهی نیز همچون خود دین ،فطری است و جمع این دو با آیه ٦ سوره لقمان به این است که متـوجه شویم شادی منحصر در شادی هـای مادی نیست و شادی های معـنـوی نیز وجود دارد.شادی های تـوام با ساز و آواز مربوط به دوران نابالغی فکری و احساسی بشر است ؛ولی دوران دیگری نیز انسان درپیش دارد که در آن از شادی های معنوی بهره می برد یا خود را به مرحله بهره وری از آنها می رساند.مانند شادی علمی،شادی کشف یک مجهول ،شادی حاصل از یک اختراع یا یک ابتکار و.... بنابـراین آیـه ٦ از سور\ لقمـان درصدد تـوجه دادن به انسان است که همـیـشـه در شادی های دوران نابالغی باقی نمـانـد و خـود را به شادی های بـرتر برساند و هـر کسی که تلاش کند خود و دیگران را در دوران کودک صفتی نگه دارد و راه علم و پیشـرفت را سد کند و کتاب الهی ـ که مـوجب تکامل یافتـن فـرهنگ است ـ را بـه ریشخندگیرد،سزاوار عذاب دردناک است ./
خلاصه ماشینی:
"اما ناراحتی فرد آن گاه افزون می گردد که در تمام دوران جوانی او را با کارهای بچگانه سرگرم کرده باشند و او اصلا طعم جوانی را نچشیده باشد و وارد دوران میان سالی یا پیری بشود و آن وقت بفهمد که چه لذت های شیرینی ـ به جهت آن که مشغول لذت های کودکی بوده ـ از او فـوت شده است و آنـقـدر او را در آن لذت ها غـرق کـرده اند کـه دوره ای بر او گذشته و به دوره دیگری وارد شده است و در واقع تمامی شادمانی ها،لذت ها و فواید یک دوران،کاملا از او فوت گشته است ؛در این صـورت او ناراحت ترین و عصبی تریـن فـرد می شود و نسبت به کسی که چنین بلایی را به سرش آورده است ،بیشترین کینه را دارد.
پس به طور خلاصه نظـر نـگـارنده این است که شـادی حاصـل از رقص و ساز و آواز مربوط به دوره ای است که دور\ کودکی و صباوت نام دارد و از آن دوره افراد به زودی می گذرند و اگر کسی بخواهد درآن دوره بیـش از زمان لازم بماند یا کسی بخواهد انسان ها را بیـش از اندازه در آن دوران نگه دارد آیه ششم از سوره لقمان بر او می تازد،باشدکه از خواب غفلت / بیدار شود و به مرحله دیگر صعود کند،تا با شادی های آن دوران خود را شاد کند."