خلاصه ماشینی:
"توصیف عمومی از غریب القرآن26 سجستانی برخلاف نویسندگان آثار پیشین نه به اختصار مطالب اثرش را به خواننده ارائه داده تا وی در دریافت معانی پنهان و ناآشنا از واژگان آیات با مشکل مواجه گردد و نه به اطالهء آنها پرداخته تا فهم عبارت متن همواره بر ذهن سنگینی کند، بلکه راه و روش میانهای برگزیده و کوشیده است تا معنای ناپیدا و دشوار الفاظ قرآن را به گونهای توضیح و تبیین سازد و درک آنها را برای خواننده آشکار نماید تا وی بتواند به سرعت و در کمترین فرصت به محتوای کلی متن کتاب وحی و پیام آن دست پیدا کند.
بدینسان روش مفسر را در رسیدن به این هدف و تحقق بخشیدن به موارد یاد شده میتوان در تمسک وی به اصول و قواعد معتبر به کار گرفته شده در دانش تفسیر برشمرد و آنها عبارتاند از: الف)استشهاد به آیات قرآنی در توضیح و تبیین الفاظ غریب؛ از نظر سجستانی نخستین مرجع و منبع برای دریافت معانی الفاظ آیات و تشریح آنها پیش از دیگر ابزار مانند لغت،شعر و حدیث و قرآن کریم است.
نویسنده در معنای«الرجع»در آیهء شریفهء «السماء الرجع» مینویسد: «ابو عبیده آن را به معنای آب دانسته و به این بیت استشهاد نموده است: ابیض کالرجع الرسوب اذا ما ساخ فی محتفل مختلی»23 نتیجهگیری:28 غریب القرآن سجستانی متنی نگاشته شده در آغاز قرن سوم و با شیوهء نوشتاری سبک آثار دانشمندان پیشین است،لیکن نوآوری مفسر در روش معجمنویسی و ترتیب الفبایی به علاوه اعتدال در < ocr > پردازش به مطالب موجود در کتاب و نیز استناد و استشهاد به آیات قرآن در شناسایی معانی الفاظ و تقدم قرآن بر دیدگاه لغتنویسان و شاعران از مواردی است که این اثر را برخلاف آثار گذشتگان ممتاز و شایان توجه قرآنپژوهان قرار داده است."