چکیده:
شادی علت بسیاری از تفکرات و رفتارهای تکامل زاست و شاد بودن هنری است که از عوارض موجود عصر صنعتی می کاهد، اما از دیدگاه علمی و آکادمیک کمتر بدان توجه شده است. این که شادی چیست، چه مفهومی دارد، کدام شخص را شاد بنامیم و چه شخصی را غمگین و افسرده (ناشاد)، آیا شادی متغیری است تک بعدی یا چند بعدی، همگی، نیازمند مطالعه دقیق و علمی اند. شناخت شادی، به گونه ای علمی، آکادمیک، و عمیق، به دلیل تاثیرات فراوان آن در زندگی بشر، ضرورتی انکارناپذیر و مسلم در جهان امروز است و زمینه های مطالعاتی و پژوهشی فراوانی را می طلبد. هدف از این تحقیق بررسی تاثیر میزان سرمایه فرهنگی در میزان احساس شادی زنان جوان (15 - 24ساله) شهر اصفهان است.روش کار در این پژوهش پیمایشی است. جامعه آماری این تحقیق کل زنان 15 - 24 ساله شهر اصفهان است که، به گزارش مرکز آمار این استان، 239072 نفر هستند. با توجه به پراکندگی جامعه آماری در مناطق شهر اصفهان، حجم نمونه، بر اساس فرمول کوکران، با خطای 5 درصد، 200 نفر برآورد شده است. در این پژوهش از روش نمونه گیری متناسب در منطقه استفاده شده است؛ به طوری که نمونه ها از هر منطقه و متناسب با جمعیت آن منطقه انتخاب شدند. یافته های تحقیق نشان می دهد ارتباط سرمایه فرهنگی و شادی مستقیم است و این ارتباط در بعد شناختی، سپس در بعد احساسی، و در نهایت در بعد اجتماعی شادی قوی تر است. در حیطه ابعاد سرمایه فرهنگی، بیشترین تاثیر در بعد وسایل فرهنگی، سپس مهارت های فرهنگی، و در نهایت مدارک فرهنگی است. میانگین احساس شادی در بین زنان جوان (15 - 24 ساله) شهر اصفهان 53/54 بوده که به ترتیب بعد احساسی، بعد اجتماعی، و سپس بعد شناختی بیشترین میزان را به خود اختصاص داده اند. میانگین سرمایه فرهنگی57/27 است که براساس نتایج به دست آمده، مهارت فرهنگی دارای بیشترین فراوانی و مدارک فرهنگی دارای کمترین فراوانی است. از سوی دیگر، وسایل فرهنگی دارای بیشترین نابرابری و مهارت فرهنگی دارای کمترین نابرابری در بین زنان جوان است.
خلاصه ماشینی:
"بررسی تأثیر میزان سرمایۀ فرهنگی در میزان احساس شادی زنان جوان(15-24 ساله)در شهر اصفهان مصطفی اقلیما{P*P} اعظم ابراهیم نجف آبادی{P**P} چکیده شادی علت بسیاری از تفکرات و رفتارهای تکاملزاست و شاد بودن هنری است که از عوارض موجود عصر صنعتی میکاهد،اما از دیدگاه علمی و آکادمیک کمتر بدان توجه شده است.
از آنجا که شادی از یکسو متأثر از ساختارهای متعدد جامعه است و از سوی دیگر بر فرایند توسعه و تعادلی جامعه تأثیر گذار است،در نیمۀ قرن 20،به عنوان یکی از موضوعات مورد بررسی روانشناسان و برخی جامعهشناسان و اقتصاد دانان مطرح شد و در این راستا برخی مطالعات فراملیتی نیز به انجام رسید؛به طوری که،براساس پژوهشی در سطح بین المللی،از سال 1995 تا 2005 سطح شادی در ایران،در دامنۀ تغییرات 0-10،6،انحراف معیار(نابرابری شادی)آن برابر 2/7،و رتبۀ ایران در بین 95 کشور مورد مطالعه 51-53 بوده است (WSH:world Database of Happiness.
همجنان که برخی پژوهشها نشان دادهاند،در شهر اصفهان،روند توسعه تا حدی نامتوازن،ناپدار،و یکسویه است و توجه کم به ابعاد اجتماعی توسعه،کم رنگ بودن راهبردهای عدالت توزیعی در جریان رشد اقتصادی و مقولۀ برابری در فرایند توسعه موجب شده است که،در عین ایجاد و بهبود امکانات،ظرفیتهای اجتماعی به همان اندازه توسعه پیدا نکند و شهر اصفهان به لحاظ دارا بودن سرمایۀ اجتماعی در بین شهرهای استان رتبۀ آخر را به خود اختصاص دهد(اسماعیلی،1385:103-405)و میزان بالایی از نابرابری اجتماعی و احساس نابرابری نیز در بین شهروندان پدید آید،به طوری که در راستای مقولۀ نابرابری 47/1 درصد شهروندان در معرض نابرابری اقتصادی بالا و بسیار بالا،64/5 درصد در معرض نابرابر سیاسی بالا،56/6 درصد دچار نابرابری جنسیتی بالا و بسیار بالا،و 29/3 درصد نیز در معرض نابرابری و تبعیض شغلی بالا و بسیار بالا قرار دارند(هاشمیانفر،1386:276)."