چکیده:
سرمایه اجتماعی مفهومی نسبتا جدید در حوزه علوم اجتماعی است که به سرعت جایگاه خود را در حوزه های دیگری چون پزشکی، روان شناسی، اقتصاد، سیاست، برنامه ریزی شهری، و ... پیدا کرده است. این مفهوم، به خصوص ، در ارتباط تنگاتنگی با کیفیت زندگی قرار دارد. این ارتباط می تواند دروازه ورود مفهوم سرمایه اجتماعی به برنامه ریزی شهری باشد. موضوع اساسی، در این زمینه، نحوه سنجش سرمایه اجتماعی و کیفیت زندگی در شهر و به خصوص سطح محلات شهری است. در این پژوهش بر آنیم تا با ارائه روشی به اندازه گیری میزان سرمایه اجتماعی و همچنین میزان کیفیت زندگی شهروندان، البته از بعد ذهنی، بپردازیم و ارتباط این مفاهیم را بررسی نماییم. به این منظور، شهر جدید پردیس، به عنوان نمونه مورد مطالعه، انتخاب شده است. نتایج کلی بررسی، که با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون به دست آمده، نشان دهنده ارتباط معنی دار و قابل قبول این دو مفهوم در سطح شهر پردیس است.
خلاصه ماشینی:
"در زمینۀ برنامهریزی شهری،تأثیر این مفهوم بر کیفیت زندگی شهری و کیفیت محیط شهری،چه به لحاظ ذهنی(به سبب تأثیرات فردی و روانی سرمایۀ اجتماعی)و چه به لحاظ عینی(به سبب تسهیل در فرایند شکلدهی به محیط اجتماعی،اقتصادی،و کالبدی شهر)،در پژوهشهای مختلف بررسی شده و به اثبات رسیده است.
پس از جمعآوری پرسش نامه به میزان موردنظر(که در این تحقیق،با توجه به جمعیت شهر پردیس،براساس جدول مورگان برابر 381 مورد است)،به ارزیابی میزان سرمایۀ اجتماعی و کیفیت ذهنی زندگی در شهر پرداخته و،در نهایت،با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون میزان ارتباط و همبستگی این دو مفهوم را در سطح جامعۀ آماری(و با تعمیم نتایج در سطح شهر)بررسی کردهایم.
بر این اساس،فرایند انجام این تحقیق را میتوان به شرح زیر بیان کرد: (به تصویر صفحه مراجعه شود) بدین ترتیب فرضیۀ زیر برای این تحقیق قابل تصور و بررسی است: بین میزان سرمایۀ اجتماعی و کیفیت ذهنی زندگی شهری شهروندان در شهر جدید پردیس ارتباط معناداری وجود دارد.
3. 2 فرایند سنجش سرمایۀ اجتماعی و کیفیت ذهنی زندگی شهری در شهر جدید پردیس در این پژوهش،با تغییرات اندکی در سنجههای هریک از شاخصهای پیوند همسایگی، مشارکت مدنی،شبکۀ اجتماعی،و اعتماد،به سبب شرایط شهر،به بررسی میزان سرمایۀ اجتماعی در سطح محلات شهر پردیس پرداختهایم.
در این تحقیق،با توجه به نوع دادههای حاصل از پرسش نامه، ضریب همبستگی پیرسون مناسبترین روش برای ارزیابی همبستگی بین سرمایۀ اجتماعی و کیفیت ذهنی زندگی شهری شهروندان است.
بر این اساس میتوان گفت توجه به مسائل و ارتباطات اجتماعی ساکنان و برنامهریزی جهت ارتقای میزان و کیفیت شبکههای ارتباطی بین افراد و گروههای مختلف باهم میتواند بر ارتقای سطح رضایت شهروندان از زندگیشان،که یکی از اهداف اصلی برنامهریزیهای شهری است،مؤثر باشد."