چکیده:
بهائیان اعتقادی به قرآن ندارند؛ اما برای جلب مسلمانان و اثبات مرام خود، بدون رعایت قواعد فهم و تفسیر قرآن مجید به بهره برداری از آیات می پردازند. آنان برای اثبات دلیل تقریر و زمانی برای تداوم فیض و در جاهایی برای اثبات ظهور بهائیت و یا مدت دار بودن امت اسلامی به قرآن مراجعه می کنند. همچنین آنها برای توجیه و تاویل آیاتی که دال بر خاتمیت است، تلاش کرده اند که بی نتیجه بوده است. در این نوشته به این موارد پرداخته می شود و از مهم ترین کتاب استدلالی آنها یعنی فرائد، و دیگر کتب ایشان، نمونه هایی ذکر می شود. در پایان، به منشا خطای آنان که نادیده انگاشتن منطق فهم قرآن است، اشاره ای خواهیم داشت. این مباحث، به شش بخش تقسیم شده اند.
خلاصه ماشینی:
"تأویل آیات قیامت به سود عقاید بهائیت: در ایقان آمده است که:«خداوند میفرماید: {/"هل ینظرون إلا أن یأتیهم الله فی ظلل من الغمام"/}و علمای ظاهر،بعضی این آیه را از علائم قیامت موهوم که خود تعقل نمودهاندگرفتهاند و مضمون آن این است:آیا انتظار میکشند مگر اینکه بیایدآنها را خدا در سایهای از ابر؟و حال آنکه این مضمون در اکثر کتبسماوی مذکور است و در همۀ امکان،در ذکر علامات ظهور بعد ذکرفرمودهاند،چنانچه از قبیل ذکر شد؛و همچنین میفرماید:{/"یوم تأتیالسماء بدخان مبین*یغشی الناس هذا عذاب ألیم"/}که مضمون آن ایناست:روزی میآید آسمان به دودی آشکار و فرو میگیرد مردم را،واین است عذاب الیم؛و همین امورات را که مغایر انفس خبیثه ومخالف هوای ناس است،حضرت رب العزه محک و میزان قرار داده وبه آنها امتحان میفرماید عباد خود را،و تمیز میدهد سعید را از شقی،و معرض را از مقبل،چنانچه مذکور شد؛و اختلافات و نسخ و هدمرسومات عادیه و انعدام اعلام محدوده را به«دخان»در آیۀ مذکورهتعبیر فرموده و کدام دخان است اعظم از این دخان،که فرو گرفتههمۀ ناس؛عذابی است برای آنها هرچه میخواهند رفع آن نمایندقادر نیستند،و به نار نفس در هر حین به عذابی جدید معذباند؛زیراکه هرچه میشنوند که این امر بدیع الهی و حکم منبع صمدانی در اطراف ارض ظاهر شده و هر روز در علو است،ناری در جدید درقلوبشان مشتعل میشود و آنچه ملاحظه مینمایند از قدرت و انقطاعو ثبوت این است که هر روز به عنایت الهی محکمتر و راسخترمیشوند،اضطراب تازه در نفوسشان ظاهر میگردد»(بهاء الله:51)."