خلاصه ماشینی:
"عصر تألیف: بتدریح از اوایل قرن دوم هجری بویژه از زمان امام صادق(ع)که (به تصویر صفحه مراجعه شود) قاموس البحرین محمد ابو الفضل محمد مشهور به حمید مفتی تصحیح:علی اوجبی ناشر:انتشارات علمی و فرهنگی،4731 حوزههای معرفتی تأسیس شد و بحثها و مناقشات علمی رواج یافت و انواع نحلههای فلسفی از طریق ترجمهء آثار یونانی،ایرانی و...
ازاینرو عالمان متألهی چون خواجه نصیر الدین طوسی- قدس سره القدوسی-بر آن شدند تا با دگرگون کردن مبادی ادلهء اثباتی و پیراستن مقدمات آنها و به کارگیری برهان و قضایای یقینی و بدیهیات اولیه، بنیادهای این علم را هرچه بیشتر استوار سازند و روحی تازه در کالبد فسرده آن بدمند،و این سرآغاز ورود مباحث فلسفی به کتابهای کلامی است.
از آنجا که علم کلام عهدهدار تبیین و اثبات اصول و بنیادهای عقاید دینی است، این کتاب نیز همچون سایر آثار کلامی بتفصیل دربارهء اثبات باری و صفات او، نبوت،امامت،معاد و احوال آن و برخی مباحث دیگر بحث میکند.
قانون اول،مقالت اول،بحث ششم،ضابطهء اول،فصل ششم:در مقام ابطال تسلسل اینگونه استدلال میکند: «و یمکن تقریر هذا البرهان بوجه حسن و هو أن یقال:لو وجدت السلسلة فلا بدلها من علة مستقلة و هی إما ماهیتها أو نفسها أی الماهیة مع التعین أو بعضها أو خارج عنها أو المرکب من الخارج و الداخل.
قانون اول،مقالت اول،بحث ششم،ضابطهء دوم،فصل اول: در اثبات امتناع ترجیح بلا مرجع اینگونه استدلال میکند: «وجه رابع که وجه حسن است آن است که:یکی از دو طرف ممکن،ممکن نیست که بدون مرجع واقع شود،تا اگر واقع گردد، حال خالی از این نبود که یکی از آن دو طرف ممکن بر طرف دیگر راجح باشد یا راجح نباشد."