خلاصه ماشینی:
"انگیزۀ دیگر من در انتخاب این موضوع شناخت بیشتر و معرفیشخصیت خواجه رشید الدین فضل الله به عنوان چینشناس بزرگدر جهان قدیم است که در راه نشر و معرفی فرهنگ و تمدن چین،استفاده از میراثهای مشترک تاریخی چین و ایران،و ایجاد روابطگستردهتر و نزدیکتر فرهنگی و علمی بین این دو فرهنگ و تمدنکهن در جهان سهم شایان داشته و خدمات مؤثر و ارزنده انجامداده است،در مقدمۀ کتاب بخش جداگانهای به بررسی اینموضوع مهم اختصاص یافته است.
مواد اصلی بخش تاریخ چیناز جامع التواریخ،همچنانکه خواجه رشید الدین فضل الله درمقدمۀ آن اشاره کرده،به انتخاب دو دانشمند و راهب بودایی چینیاز یک متن تاریخی که در آن زمان از منابع و تاریخنامههای متداولبرای مطالعه و بررسی تاریخ عمومی چین بوده ترجمه و اقتباسشده است...
آنگاه ویرایشگر پژوهندده به داوریمیپردازد و مینویسد: «تفاوت مشخص و عمدهای که بخش تاریخ چین از جامعالتواریخ یا سایر قسمتهای مستقلی که در کتابهای تاریخی فارسیو عربی دربارۀ چین آمده،در این است که خواجه رشید الدیننخستین مؤلفی است که در تألیف تاریخ چین مستقیما از منابعاصلی و معتبر چینی استفاده کرده،با دانشمندان متخصص چینیهمکاری داشته،و علاوه بر مباحث تاریخی در کتاب خود بهچینشناسی هم پرداخته است-همچنین بخش تاریخ چین ازجامع التواریخ نخستین اثر مستقل و گستردهای است که در سیرتاریخنگاری در ایران و اسلام دربارۀ چین تألیف شده است».
عنوان خوشانگ( ،به معنی راهب بودایی)درنامهای مؤلفان کتاب چینی منبع بخش تاریخ چین از جامعالتواریخ،که خواجه در مقدمۀ متن از آنان نام برده است،همچنینگسترش و تفصیلی که قسمت مربوط به سرگذشت شاکمونی(بودا)به نسبت سایر مطالب و رویدادهای مهم تاریخی دارد،نشاندهندۀجنبۀ بودایی و دینی کتاب در نوع خود است»."