خلاصه ماشینی:
"مقالهخودگرایی کلامی در دوران میانی جهان اسلام7/ گزارش ابن سعدی اندلسی از محافل متکلمین در قرون میانه اسلامی20/ساختار تبویبی و نمایهای فقه28/ خردگرایی همواره خصیصۀ مهم اندیشۀ کلامی مسلمانان از آغازیندوران بوده است،با وجود موضوع بحثانگیز اصالت این خصیصه دراندیشۀ مسلمانان،مجموعۀ محدودی از متون در اختیار ماست که درآنها به برخی از مسائل عقیدتی همچون جبر و اختیار،در قالب الگویگفتگوی دوسویه پرداخته شده است.
جریان معتزله به تدریج در میان مسلمانان اهل تسنن محبوبیت خودرا از دست داد؛بهطوری که حدود قرن هشتم هجری دیگر نشانخاصی از آنان باقی نماند؛با وجود این تأثیر این مکتب در اسلام شیعیبه نحوی محسوس ادامه یافت؛بهگونهای که این تأثیرگذاری در طیقرن متمادی باقی مانده،حتی هم اینک نیز قابل مشاهده است.
(به تصویر صفحه مراجعه شود) &%13203PEAG132G% گفتنی است معتزله بر تفکر کلامی سامریان نیز اثرگذار بودند؛براینمونه میتوان به نویسندهای از قرن پنجم هجری به نام ابو الحسن سوریاشاره کرد.
نقاط عطف دیگر در پژوهش دربارۀ«اعتزالیهودی»عبارتند از:کتاب بازتابهای کلام اسلامی در فلسفۀ یهودی{o3o}{o(3)کتاب بازتابهای کلام اسلامی در فلسفۀ یهودی )hsiweJ ni malaK eht fo snoissucrepeR( yhposolihP o}به قلم آقای علی شهبازی به فارسی ترجمه شده و در سال 1387 توسط مرکزمطالعات و تحقیقات ادیان و مذاهب به چاپ رسیده است.
در حالی که برخی از این دستاوردها توسط اعضایگروه پروژه نسخ خطی معتزله مورد پژوهش قرار گرفته و به چاپ نیز رسیدهاست،بخش اعظمی از آنها همچنان بررسی نشده،نیازمند مطالعهایدقیق است."