خلاصه ماشینی:
"بررسیهای موجود نشان میدهند که صندوقهای قرض الحسنه تعاون که از وجوه تجمیع اعضاء بر اساس معیارهای مختلفی از جمله میزان و زمان سپردهگذاری به خود آنها وام میدهند که بیش از 70 درصد صندوقهای قرض الحسنه را تشکیل میدهند الگوی اتحادیههای اعتباری که در کشورهای توسعهیافته وظیفه تأمین مالی خرد را بر عهده دارند و به صورتی کاملا متشکل و در چارچوب اصول علمی به فعالیت مشغولند میتواند بهترین مدل تجربه شده جهت ساماندهی نظام صندوقهای قرض الحسنه کشور باشد.
هرچند خود این مؤسسات نیز دارای لایههای قوی سیاسی جهت اخذ مجوزهای لازم بوده و همواره مقامات قانونگذار و مسئولین اجرایی کشور را تحت تأثیر قرار دادهاند؛اما باوجود تمام این مسائل نکته حائز اهمیت این است که مهمترینعامل محدودیت در اتحادیه اعتباری یعنی اشتراک معین1 میتوانست به عنوان یک ابزار قوی برای مقامهای دولتی جهت کوچک نگاه داشتن این مؤسسات بکار رود؛اما نه تنها این اتفاق رخ نداد بلکه گسترش این مؤسسات همواره مدنظر بوده و در مقابل، فشار سیستم بانکی و دیگر مؤسسات خصوصی که هدف اصلی آنها افزایش سود سهامداران خویش بوده نه حداکثرسازی منافع مشتریان خود،توسعه اتحادیههای اعتباری مورد توجه قرار داشته است.
-از لحاظ هیأت مدیره و نحوه اداره اتحادیه اعتباری و صندوق قرض الحسنه به نظر میرسد ابزارهایی که در اختیار هیأت مدیره اتحادیه است بسیار بیشتر از ابزارهایی است که در اختیار هیأت مدیره قرض الحسنه است؛چراکه در صندوقهای قرض الحسنه علاوه بر اینکه در عقد قرض محدودیت حرمت ربا وجود دارد ابزارهای دیگر و سایر عقود اسلامی مورد استفاده واقع نمیشود در حالی که در اتحادیههای اعتباری در برخی کشورها تمام خدمات بانکی و در اغلب کشورها بجز افتتاح حساب جاری مانند یک بانک،خدمات اعتباری به اعضاء ارائه میشود."