خلاصه ماشینی:
"برنامه عمرانی نه تنها باید آنچه را که تولید میشود مشخص سازد،بلکهباید نحوۀ توزیع و سیاستهای دقیقی برای تضمین توزیع عادلانه ومنصفانهتولید ملی نیز تعیین کند.
یکی از مکاتب فکری براینباور بود که برنامههایتعدیل و رشد توام با توسعه انسانی جمع اضداد است و نمیتوان آن دو را درچارچوب برنامه ملی یا برنامههای بین المللی با یکدیگر آشتی داد.
این امر از طریق یک رشته تغییرات ساختاری درسیاستهای اقتصادی تحقق یافته و با تعدیلی که باید خیلی زودتر انجام میشدو نیز رشد توام با توسعه انسانی همراه بوده است.
در آن زمان یکی از مکاتب فکری براین باوربوده که کشورهای در حال توسعه باید رشد تولید ناخالص ملی را دنبال کنند وآنرا بر هر امر دیگری مقدم بدارند،زیرا درغیراین صورت تنها چیزی کهمیتوانند توزیع مجدد کنند،فقر است.
ما هم میتوانیمبپرسیم که آیا باید کودکان خود را گرسنگی بدهیم تا بر مخارج دفاعی خودبیفزاییم؟واقعیت غمانگیز این است که مخارج دولتهای مرکزی کشورهایدر حال توسعۀ کمدرآمد در زمینۀ آموزش بهداشت از 21 درصد در سال1972 به 9 درصد در سال 1982 تنزل کرد،درحالیکه طی همان سالهاهزینههای دفاعی تمام کشورهای درحال توسعه از 7 میلیارد دلار به بیش از100 میلیارد دلار افزایش یافت.
عامل انسانی در تصمیمات بین المللی اگر قرار باشد که بعد انسانی در سیاستها و برنامههای توسعه بهطور کاملیانعکاس یابد،نخستین و مهمترین نبرد باید در کانالهای قدرت در کشورهای درحال توسعه صورت گیرد.
درحالیکه روزهای طرح مارشال سپری شده است،طرحواقع بینانهای برای توسعۀ انسانی یک میلیارد از مردم-که تا سال 2000ممکن است 200 میلیون نفر دیگر به آن اضافه شود-باید توجه مردم و محافلقانونگزاری کشورهای توسعهیافته را به خود جلب نماید."