چکیده:
بررسی جایگاه مسلمین در تاریخ علوم و توانمندیها و نوآوریهای آنان در این
عرصه، از مباحث ضروری و مهمی است که اهتمام بدان موجب تعدیل اندیشهی رایج
افراطی در زمینهی تاریخ علم میگردد. این مقاله برآن است که تاریخچهای مختصر از
پزشکی اندلس در عصر اسلامی و نوآوریهای پزشکان مسلمان در این زمینه را به نحوی
اجمالی بازگو نماید و سهم اندلس را در پیشبرد علم طب و داروسازی و نیز انتقال آن به
اروپا را ارزیابی کند.
خلاصه ماشینی:
"20 سایر تألیفات زهراوی عبارتاند از: تفسیر الأکیال و الاوزان الموجوده فی کتب الطب، المقاله فی عمل الید (کامپل،(1) هشتاد و نه ترجمهی لاتینی چاپ شده و مخطوط از این کتاب را نام برده است)؛ اعمار العقاقیر المفردة و المرکبة (تاریخ مصرف داروهای تک و مرکب)، امراض النساء (که توسط کاسپرولف در سال 1566 میلادی تحت عنوان Gynaeia به لاتین ترجمه شده است) و کتاب عن التغذیه.
امتیاز طبی ابن زهر بر سایر اطبای اندلس به این است که وی همهی کوشش خود را تنها صرف مطالعه و تحقیق در علم پزشکی کرد.
لسان الدین بن خطیب در کتاب خود، مقنعه السائل عن المرض الهائل ـ که احتمالا همان کتابی است که وی در ترجمهی خود با عنوان الکلام علی الطاعون المعاصر از آن یاد کرده است53 ـ به شبهات دربارهی این قضیه پاسخ گفته است؛ علاوه بر آن، ابن خطیب معتقد بود که میزان تأثیر سرایت بیماری و درجهی سرعت ابتلا به آن منوط به شرایط جسمانی انسان است.
65 وی برجستهترین گیاهشناس مسلمان است که نباتات ناشناخته را نه فقط از دیدگاه پزشکی، که از نظر دانش گیاهشناسی نیز مطالعه کرد و توانست زمینهی این علم را توسعه داده، تجارب خود را به وسیلهی شاگردانش که بزرگترین آنها ابن بیطار است به آیندگان انتقال دهد.
دایرة المعارف بزرگ اسلامی، ذیل مقالهی ابن زهر، ج 3، ص 633 ـ 634؛ حسین نصر، علم و تمدن در اسلام، ص 203؛ فیلیپ خلیل حتی، همان، ص 739 ـ 740."