چکیده:
هدف پژوهش حاضر بررسی جنبههایی از توسعه منابع انسانی در دانشکدههای
علوم رفتاری و اجتماعی دانشگاهی تهران است. دانشگاه تهران به منظور تحقق اهداف
خویش، نیازمند برنامهریزی در توسعه منابع انسانی است. بهرهگیری از الگوهای رایج در
توسعه منابع انسانی و اتکا به روشهای منطقی و علمی جهت بهبود کیفیت منابع انسانی
و تحقق اهداف سازمانی الزامی است. در این پژوهش شاخصهای " آموزش"، "چرخش
شغلی"، "ارزشیابی عملکرد" و کار راهه شغلی" از توسعه منابع انسانی درنظر گرفته شده
است تا با بررسی آنها در بخش خدمات آموزشی دانشکدههای روانشناسی و علوم
تربیتی، علوم اجتماعی، مدیریت، اقتصاد، و تربیت بدنی وضعیت موجود بررسی و
فاصله آن تا وضعیت مطلوب مشخص گردد. روش پژوهش پیمایشی از نوع کاربردی
است. جامعه مورد مطالعه را کلیه کارکنان(بخش خدمات آموزشی) دانشکدههای مورد
اشاره تشکیل دادهاند. یافتهها نشان میدهد که وضعیت توسعه کارکنان بخش خدمات
آموزشی این دانشکدهها در وضعیت نامطلوبی است و با اهداف و رویکردهای توسعه
منابع انسانی بسیار فاصله دارد.
خلاصه ماشینی:
"در این پژوهش شاخصهای " آموزش"، "چرخش شغلی"، "ارزشیابی عملکرد" و کار راهه شغلی" از توسعه منابع انسانی درنظر گرفته شده است تا با بررسی آنها در بخش خدمات آموزشی دانشکدههای روانشناسی و علوم تربیتی، علوم اجتماعی، مدیریت، اقتصاد، و تربیت بدنی وضعیت موجود بررسی و فاصله آن تا وضعیت مطلوب مشخص گردد.
در زمینه بررسی عملکرد سیستم(نظام) توسعه نیروی انسانی در دانشکدههای علوم رفتاری و اجتماعی دانشگاه تهران که از با سابقهترین دانشگاههاست، این سؤال مطرح است که وضعیت توسعه نیروی انسانی با توجه به رویکردهایی مانند "آموزش"، " چرخش شغلی"، "ارزشیابی عملکرد" و "کار راهه شغلی" چگونه بوده است؟ آیا برای آموزش و بالا بردن سطح علمی و عملکردی و افزایش دانش کاری و تقویت توان علمی آنان اقدامی شده است؟ این اقدامات شامل چه آموزشهایی بوده است؟ کارکنان تا چه اندازه از آموزشهای ضمن خدمت بهرهمند شدهاند؟ آیا آموزشها در راستای کار و توانایی آنان بوده است؟ وضعیت چرخش شغلی کارکنان چگونه است؟ آیا از این رویکرد برای چند مهارتی شدن کارکنان استفاده میشود؟ آیا ارزشیابی عملکرد مثبت و سازنده بوده است؟ و از نتایج آن برای اصلاح امور استفاده میشود و سازوکار آن چگونه است؟ آیا کارکنان پیشرفت شغلی داشتهاند؟ مسیر پیشرفت شغلی چگونه بوده است؟ به عبارت دیگر، پژوهش حاضر بر آن است که وضعیت موجود توسعه نیروی انسانی را، با توجه به رویکردهای پیشگفته، مورد بررسی قرار داده و با وضعیت مطلوب آن مقایسه نماید."