چکیده:
پژوهش حاضر به منظور بررسی تأثیر نقاشی درمانی در کاهش رفتارهای پرخاشگرانه
دانشآموزان پسر عقب ماندهذهنی آموزشپذیر انجام گردیده است. بدین منظور، شصت
نفر از دانشآموزان پسر عقب مانده ذهنی که دارای رفتارهای پرخاشگرانه بودهاند، از
چهار منطقه آموزشی شهر تهران، از طریق روش نمونهگیری تصادفی چند مرحلهای
انتخاب شدند. روش پژوهش آزمایشی و براساس طرح پیش آزمون - پس آزمون با گروه
کنترل و انتساب تصادفی صورت گرفته است؛ و از پرسشنامه سنجش رفتارهای
پرخاشگرانه، که توسط والدین تکمیل گردیده، به عنوان پیش آزمون استفاده گردید. پس
از تشکیل دو گروه همتای سی نفری، برنامه نقاشی درمانی به مرحله اجرا در آمد، تحلیل
دادهها حاکی از کاهش معنادار رفتارهای پرخاشگرانه دانشآموزان عقب مانده ذهنی در
گروه آزمایشی بود.
خلاصه ماشینی:
"از این رو، پژوهش حاضر به بررسی تأثیر نقاشی درمانی در کاهش رفتارهای پرخاشگرانه دانشآموزان پسر عقبمانده ذهنی آموزشپذیر پرداخته است.
روش پژوهش حاضر به منظور بررسی تأثیر نقاشی درمانی بر کاهش رفتارهای پرخاشگرانه با طرح آزمایشی پیش آزمون - پس آزمون با گروه کنترل و انتساب تصادفی اجرا گردیده است.
نکته قابل توجه این است که حداقل نمرات افراد مورد مطالعه از نظر رفتارهای پرخاشگرانه در گروه آزمایشی، پس از اجرای برنامه نقاشی درمانی به 36 کاهش یافته است.
بحث و نتیجهگیری بررسی دقیق نتایج بهدست آمده از پژوهش حاضر و مشاهده تفاوت معنادار در کاهش میزان پرخاشگری دانشآموزان گروه آزمایشی نسبت به دانشآموزان گروه کنترل پس از اجرای نقاشی درمانی به عنوان یک برنامه مداخلهای، نشانگر این است که نقاشی ______________________________ 1.
بررسی یافتههای غیر کمی در این پژوهش نشان میدهد که دانشآموزان عقب مانده ذهنی قادر به بهرهگیری از برنامه نقاشی درمانی بوده و شرکت در اینگونه برنامهها میتواند به فرد کمک کند تا از طریق برون فکنی، هیجانها، احساسات و افکار خود را ابراز کند و در نتیجه به سازگاری عاطفی و اجتماعی نائل گردد.
همچنین نمرات برخی دانشآموزان عقب مانده ذهنی نشان میدهد که نقاشی درمانی حتی در مورد دانشآموزان عقب مانده ذهنی با سنین کمتر(7 تا 9) و با بهره هوشی حدود 40 که قادر به ترسیم تصاویر دقیق نیستند، نیز میتواند مؤثر باشد و این گونه کودکان میتوانند از نقاشی برای بیان غم، ترس، اضطراب و آرزوهای خود بهره بگیرند."