چکیده:
این پژوهش با هدف بررسی رابطه سبک زندگی اسلامی با شادی در رضایت از زندگی دانشجویان شهر اصفهان انجام شد. جامعه آماری از میان دانشجویان سال تحصیلی 89ـ90شهر اصفهان 300 دانشجو به صورت نمونهگیری تصادفی از 3 دانشگاه (اصفهان، صنعتی مالک اشتر، صنعتی اصفهان) انتخاب و پرسشنامههای 29 سؤالی شادی (آکسفورد)، 5 سؤالی رضایت از زندگی((SWLSو سبک زندگی اسلامی کاویانی بر روی آنان اجرا شد.این پژوهش با روش آمارتوصیفی و رگرسیون چندگانه مورد تحلیل قرار گرفت.نتایج پژوهش نشان میدهد که سبک زندگی اسلامی و شادکامی، بارضایت از زندگی دانشجویان در سطح (001/0p<) و شادکامی با6 خرده مقیاس سبک زندگی اسلامی ((ILST در سطح (001/0p<) و خرده مقیاس سلامت با رضایت از زندگی در سطح (001/0p<) همبستگی مثبت و معناداری دارند.
The present paper tries to investigate the relationship between Islamic life style and happiness about life satisfaction among university students in Isfahan. The statistical population includes students from three universities in Isfahan (Isfahan University، Malik Ashtar University of Technology، and Isfahan University of Technology). 300 students were selected from these universities through random sampling. They answered the Oxford 29 –item happiness questionnaire، the 5-item questionnaire on satisfaction with life (SWLA)، and Kaviyani's questionnaire on Islamic life style. Descriptive statistics and multiple regressions have been used for analyzing this article. The results show that there is a significant positive relationship between Islamic style of living and students' life satisfaction at the level of p<0.001، that happiness has a significant positive relationship with six subscales of Islamic life style (thought، science، familial، financial، beliefs، worship and social) at the level of p<0.001، and that the subscale of health has a significant positive relationship with life satisfaction at the level of p<0.001.
خلاصه ماشینی:
جامعه آماري از ميان دانشجويان سال تحصيلي ٨٩ـ٩٠ شهر اصفهان ٣٠٠ دانشجو به صورت نمونه گيري تصادفي از ٣ دانشگاه (اصفهان، صـنعتي مالک اشتر، صنعتي اصفهان) انتخاب و پرسش نامه هاي ٢٩ سـؤالي شـادي (آکسـفورد)، ٥ سؤالي رضايت از زندگي (SWLS) و سبک زندگي اسلامي کاوياني بر روي آنان اجرا شد.
نرگس السادات نوري و همکاران (١٣٨٨)، نشان دادند بين شادکامي کارکنان با رضايت از زندگي رابطۀ مثبت معناداري وجـود دارد.
جدول شماره ١: ميانگين و انحراف معيار حداقل وحداکثر نمرات مربوط به متغيرهاي پژوهش متغيرها (رجوع شود به تصویر صفحه) در جدول (١) شاخص هاي توصيفي شامل ميانگين ، انحراف معيـار، حـداقل و حـداکثر نمره براي متغيرهاي پژوهشي آورده شده است جدول شماره (: ضرايب همبستگي سبک زندگي اسلامي و شادکامي با رضايت از زندگي (رجوع شود به تصویر صفحه) در جدول شماره(٢)، ميزان همبستگي سـبک زنـدگي اسـلامي و شـادکامي بـا رضـايت از زندگي در سطح (٠/٠٠١) محاسبه شـده اسـت .
جدول شماره ٧: آزمون رگرسيون متغيرهاي پيش بين (١٠ خرده مقياس سبک زندگي اسلامي و شادکامي ) و متغير ملاک (رضايت از زندگي ) (رجوع شود به تصویر صفحه) جدول شماره ٧، بيانگر آن است که خرده مقياسهاي متغيرهاي سـبک زنـدگي اسـلامي و شادکامي ، ميتواند شاخص خوبي بـراي پـيش بينـي رضـايت از زنـدگي بـه حسـاب آينـد (٠٥٠٣=R) ( ٠٠٠٠>P).
همچنين نشان دهنده آن است که ٢٥ درصد از تفاوتهاي فردي در رضايت از زندگي، مربوط به شادکامي و خرده مقياسهاي سبک زندگي اسلامي است .