چکیده:
تحقیق حاضر رابطه بین محافظهکاری در گزارشگری مالی و محتوای اطلاعاتی عایدات حسابداری را بررسی میکند. استفاده از درجات بالاتر قابلیت اتکا برای شناسایی و ثبت سودها و در مقابل، استفاده از درجات پایینتر قابلیت اتکا برای شناسایی و ثبت زیانها محافظهکاری نامیده میشود. همچنین، توانایی عایدات برای تبیین بازدههای بازار بیانگرمحتوای اطلاعاتی عایدات حسابداری است. در این مطالعه برای اندازهگیری محافظهکاری از مدل باسو (1997) و برای اندازهگیری محتوای اطلاعاتی از مدل ایستون و هریس (1991) استفاده شده است. تحقیق حاضر از نوع کاربردی و جامعه آماری تحقیق، شرکتهای پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران است. 764 مشاهده از 145 شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران به صورت شرکت-سال طی دوره زمانی 1380 تا 1387 انتخاب شده است. برای آزمون فرضیات تحقیق از مدل رگرسیون چند متغیره استفاده شده است. نتایج تحقیق نشان میدهد که بین محتوای اطلاعاتی عایدات حسابداری و محافظهکاری رابطه غیرخطی برقرار است. همچنین، رابطه غیرخطی بین محافظهکاری و هزینه سرمایه شرکت یافت شد.
خلاصه ماشینی:
"رضازاده و آزاد ]3[ به تبیین رابطه بین عدم تقارن اطلاعاتی بین سرمایهگذاران و میزان محافظهکاری در گزارشگری مالی با استفاده از اطلاعات مربوط به نمونهای از شرکتهای پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران طی دوره 1381 تا 1385 پرداختند.
نتایج تحقیق بیانگر وجود رابطه مثبت و معنیدار میان عدم تقارن اطلاعاتی بین سرمایهگذاران و سطح محافظهکاری اعمال شده در صورتهای مالی است.
بحثی که همواره در متون حسابداری مطرح بوده، آن است که آیا توجه به اعمال رویکردهای محافظهکارانه با محتوای اطلاعاتی گزارشهای مالی ارتباط دارد؟ برای پاسخ دادن به این سوال و تعیین رابطه محافظهکاری و محتوای اطلاعاتی فرضیه زیر مطرح شده است: فرضیه تحقیق: بین میزان محافظهکاری و محتوای اطلاعاتی عایدات حسابداری ارتباط وجود دارد.
در ارتباط با محتوای اطلاعاتی عایدات در نگاره 3، با توجه به ضریب 33/0=1α و آماره t مرتبط (40/8) متغیر عایدات قدرت تبیینی بالاتری برای بازدهها دارد؛ بدین معنی که در سطح اطمینان 95 درصد رابطه مثبت و معنیداری بین نسبت () و بازده (Ret) وجود دارد.
درباره ارتباط محافظهکاری با محتوای اطلاعاتی عایدات، با توجه به نتایج تخمین مدل ایستون و هریس در نگاره 3، از آنجا که P-Value آماره t برای ضریب 1α از سطح خطای قابل قبول 5 درصد کمتر است (000/0P-Value=) و میزان محتوای اطلاعاتی با حرکت از پرتفوی محافظهکاری پایین (LC) به سمت پرتفوی محافظهکاری متوسط (MC) افزایش و با حرکت به سمت پرتفوی محافظهکاری بالا (HC) کاهش مییابد، میتوان نتیجه گرفت که یک رابطه غیرخطی بین میزان محافظهکاری و محتوای اطلاعاتی عایدات حسابداری وجود دارد."