خلاصه ماشینی:
"پیشتر-در نامهای که توفیق الحکیم به طه حسین نوشته بود-خوانده بودم که«همه چیز در مصر چون روح،پنهان است»و من از همان بدو ورود-در فرودگاه قاهره-تلاش کردم برگی از این مستور برگیرم.
وقتی که دکتر حسن حنفی-استاد فلسفه دانشگاه قاهره-گفت:«فلسفه در مصر مرده است»دوباره یاد آن تابوتهایزرنگار و حکاکی شده افتادم.
به عربی فصیح سخن میگفت و دکتر منصور-دانشیار گروه زبان فارسی دانشگاه قاهر-ترجمه میکرد:«فلسفه امروز مصر،حرفی برای گفتن ندارد.
نکته شگفتی برانگیز اینکه آنان از موقعیت ادبیات و هنر امروز ایران هیچ نمیدانستند.
» و دکتر عبدالنعیم حسنین-از بنیانگذاران آموزش زبان فارسی در مصر-اعتقاد داشت که اگر«حکیم نظامی»اروپایی بودمسمئنا شأن جهانی به خود میگرفت و من از همزبانی و همدلی آنان خرسند شدم.
»و ما چقدر شبیه یکدیگریم!از همان هنگام که سپاهیان اسلام برای نخستین بار-در سال 20 هجری-به مصر وارد شدند،همهچیز ما رنگ یکسانی بخود گرفت:هر دو ملت از ظلم پادشاهان خسته بودند و«اسلام»بارقه امیدی بود."