چکیده:
در جنگ جمل بنیامیه در کنار ام المؤمنین عایشه، طلحة بن عبیدالله و زبیر بن عوام رو در روی سپاه خلیفهی وقت، علی علیهالسلام
ایستادند. گرچه در منابع تاریخی و روایی تصریح شده است که عایشه، طلحه و زبیر در شورش بر ضد عثمان نقش مهمی ایفاء
کردند، ولی کمتر کسی درصدد برآمده است تا نحوهی پیوستن بنیامیه به اصحاب جمل را بررسی نماید. این پژوهش بر آن است
که چگونگی در کنار هم قرار گرفتن بنیامیه و اصحاب جمل را تبیین کند.
خلاصه ماشینی:
"مردم خانهاش را غارت کردند، هتک حرمت نمودند، او را کشتند و همچون ابری که باران خود را بریزد و دور شود از او دور شدند و به سوی علی بن أبیطالب رفتند، همانند ملخهایی که مرتع ببینند» و برای تحریک معاویه افزوده بود: «فأخلق ببنیامیة أن یکونوا من هذا الأمر بمجری العیوق إن یثأره ثائر فأن شئت أبا عبدالرحمن أن تکون فکنه»16 معاویه پس از دریافت این نامه و کسب اطلاعات لازم، اقدامات بعدی و اساسی خویش را آغاز کرد.
تو از میان قریش کمترین افراد را به قتل رساندهای ـ مقصود معاویه این بود که طلحه در جنگهای صدر اسلام عدهی کمی از قریش را کشته است ـ نیکو صورتی و بخشنده وزبانی فصیح داری، سابقهی تو در اسلام با دیگران برابری میکند، تو پنجمین نفری هستی که به بهشت بشارت یافته است، تو در أحد شرکت داشتی، پس بشتاب به سوی آنچه مردم به تو واگذار کردهاند نباید از آنان چشم بپوشی و خداوند نیز از تو نخواهد پذیرفت جز آنکه قیام کنی و به این امر (خلافت) دست یازی، زمینهی کار تو را هموار کردهام، زبیر بر تو فضیلتی ندارد، هر یک پیشی بگیرید، امام خواهید بود.
31 از آنجا که معاویه در نامه به طلحه و زبیر نوشته بود که شام، آمادهی بیعت است، آن دو تلاش کردند تا به سوی شام بروند و خلافت نقد را به چنگ آورند، ولی غافل از اینکه معاویه به عبدالله بن عامر بن کریز و یعلی بن منیه دستور داده بود تا از آمدن به شام برحذر باشند و بصره و کوفه را دریابند."