چکیده:
این مقاله بر مبنای ادبیات گسترده تجربی در زمینه رفتار سیاسی افراد در کشورهای کمدرآمد بهدنبال شناخت فساد از زاویه اقتصاد سیاسی- بهویژه بر اساس تفاوتهای سیاسی و اقتصادی موجود میان کشورهای ثروتمند و فقیر- است. تمرکز ما بر رفتار سیاسی افرادی است که در مواجهه با نهادهای سیاسی دموکراتیک هستند. ما ادبیات موجود در رابطه با عوامل تعیینکننده رفتار سیاسی افراد را مرور میکنیم تا سؤال نماییم که آیا میتوانیم انتخاب بازیگران سیاسی برای فاسد بودن و انتخاب سایر افرادی که فساد را مجاز میشمارند را به عنوان یک واکنش عقلانی به فضای اجتماعی یا اقتصادی که در آن زندگی میکنند، بشناسیم؟ همچنین، دلالتهای این دیدگاه به فساد را درخصوص سیاستهای ضد فساد مورد بحث قرار میدهیم.
خلاصه ماشینی:
منفعت شخصي را مي توان بر حسب منافع پولي و منافع غيرپولي مانند افزايش شانس انتخاب مجدد و کمک به دوستان يا اعضاء شبکه هاي اجتماعي يا قومي آنها به منظور بدست آوردن منابع عمومي *Pande;Rohini(2008),UnderstandingPoliticalCorruptioninlowIncomeCountries, Handbook of Development Economics, Vol. 4, PP.
در بخش سوم اين موضوع را بررسي مي کنيم که سازماندهي اقتصادي کشورهاي کم درآمد چگونه تخصيص قدرت سياسي را تحت تأثير قرار مي دهد و سپس ، رهنمودهاي آن براي فساد را مشخص مي سازيم .
٢. هويت سياستمدار و فساد سياسي بحث را با يک سؤال آغاز مي کنيم که يک فرد با چه روش هايي مي تواند از قدرت سياسي به منظور کسب منافع شخصيش استفاده کند و چه چيزي اقدامات او را محدود مي سازد؟نخست اينکه مي تواند منابع را به سرقت ببرد چه به طورمستقيم از طريق دزدي از وجوه عمومي يا استفاده از موقعيتش به عنوان يک تنظيم کننده فعاليت هاي اقتصادي و سپس گرفتن رشوه و ديگر اينکه يک سياستمدار مي تواند با خريد رأي يا استفاده از تسلط خود بر مطبوعات و محدود نمودن اطلاعات در دسترس مردم درگير فساد فرايند انتخابات شودبه عنوان مثال ، بزلي و پرات (٢٠٠٦) با استفاده از داده هاي ٩٠ کشور در سال ١٩٩٩ نشان دادند که فساد با طول عمر سياسي رابطه مستقيمي دارد و آزادي مطبوعات رابطه معکوسي با طول عمر سياسي دارد.
Easterly (1999), "Public Goods and Ethnic Divisions", Quarterly Journal of Economics, Vol. 114 .
The Political Gender Gap and the Decline in Marriage", Quarterly Journal of Economics, Vol. 117, No. 3, PP.