خلاصه ماشینی:
"اولین شاعری که پس از این وقفه در پشت تریبون قرار گرفت، برادر برزگر(امیر خراسانی)بود او نیز به لحاظ کمی وقت تنها به خواندن یک غزل با عنوان«محراب نماز» قناعت کرد: «ای در نگاهت روح سبز نوبهاران خرم ز رویت لالهزار روزگاران روزیکه بگشایی نقاب از روی چون ماه پوشند روی از شرم حسنت گلعذاران» دیگر شعرخوان این جلسه برادر میرافضلی از رفسنجان بود او حادثه فراق دوست را در قالب یک غزل سرود: «تو پر گشودی و بی تو گریستند ای خوب ستارههای پریشان برای کوچه ما سیاه و سرخ سر کوچه حجله میبندیم به پاس یاد تو ای آشنای کوچه ما» طول مدت پیشبینی برای برنامه شعر خوانی تقریبا به پایان رسیده بود، اما استقبال بینظیر شاعران از این کنگره دلیلی است تا باز هم برنامه شعر خوانی ادامه یابد و داراب رئیسی از شهرکرد، نجفی از زاهدان، جمشید علیزاده از تبریز، سید جمال الدین نقشبندی از شهرکرد، احمد روحبخش، خسرو شاهی از تبریز، محمد وارسته از کاشان، احمد نیکطلب، احمد خانی ساتلو (شکیب)از تبریز، شهاب تشکری از کاشان و عباس افضلی از یزد هر یک با قرائت اشعار خود در آخرین ساعات اولین روز کنگره نشان دادند که تحمل رنج سفر توان آنها را نکاسته و آتش اشتیاق آنها به مقوله تبادل اندیشه چنان است که میتواند ساعتها بیخستگی برپایشان دارد."