در غیاب علیرضا شاپور شهبازی مقاله

"در غیابعلیرضا شاپور شهبازی در شمارۀ نوروزی جهان کتاب مقاله‌ای از آقای علیحصوری به چاپ رسیده بود در نقد و معرفی تاریخ ساسانیانزنده‌یاد علیرضا شاپور شهبازی و در آن،در باب محمد بنجریر طبری و تاریخنامه‌اش،و هم در باب زنده‌یاد شاپورشهبازی و پژوهش مورد گفت‌وگو که از آخرین یادگارهایاوست،سخنانی درنگ‌آور در میان آورده شده است. البته از مقالۀ آقای حصوری پیداست که ایشان،نه خودشهبازی را دانشمندی بزرگ می‌دانند(سنج:ص 16 و18)،و نه این کتاب او را که«شاید بزرگ‌ترین کار شاپورشهبازی باشد»(ص 16)چندان متاع قابلی می‌شناسند. شهبازی در این عبارات که«درست در جایی کهبایست»،یعنی:در حاشیۀ سرنویس«زندگانی طبری»،قلمی کرده است،به روشنی و ادبی هرچه تمام‌تر،منبعو مأخذ اصلی خود را شناسانیده است،و ای بسا هیچ‌گاهگمان نمی‌کرده است که آن‌چه وی در این عبارات،لااقلسه بار مورد تصریح قرار داده،این‌گونه مغفول واقع شود واصالت پژوهش سختکوشانۀ او را زیر سؤال برند."