خلاصه ماشینی:
"در مقدمه قرارداد هردو دولت امضاءکننده اعلام میدارند: «از آنجا که حفظ استقلال و تمامیت ارضی ایران را مشترکا بر عهده گرفتهاند،و صمیمانه مایل به حفظ نظم و آرامش در سراسر خاک این کشور هستند،نیز از آنجا که به دلایل جغرافیایی و اقتصادی علاقه خاصی به حفظ نظم و آرامش در برخی از ایالات و شهرستانهای ایران که به مستملکات روسیه و انگلستان چسبیده است دارند و مایلند از تمام علل و موجباتی که ممکن است به برخورد مصالح آنها در ایالات مزبور بینجامد احتراز کنند،لذا در مواد و شرایط زیر میان خود توافق کردند: ماده 1-دولت بریتانیای کبیر تعهد میکند در ماوراء خطی که از قصر شیرین تا اصفهان و یزد و خاف ادامه مییابد و نهایتا به نقطهای واقع در محل تلاقی خطوط سرحدی روس و افغان میرسد تقاضای هیچگونه امتیاز سیاسی و تجاری از قبیل امتیاز راهآهن،بانک،تلگراف،راه شوسه،حمل و نقل،بیمه،و غیره-برای خود،اتباع خود،یا اتباع دولتی ثالث،ننماید و در عین حال با گرفته شدن اینگونه امتیازات از طرف دولت روسیه در منطقه مذکور هیچ مخالفتی، مستقیم یا غیرمستقیم،ابراز ندارد.
رئیس شورای کمیسرهای خلق(نخست وزیر)ولادیمیر لنین کمیسر خلق برای امور ملیتها(وزیر ملیتها)ژوزف استالین حال،با در نظر گرفتن این حقایق تاریخی،اگر تمام دنیا هم از انقلاب کبیر اکتبر ضرر برده باشند لا اقل دو دولت در خاورمیانه هستند(ایران و ترکیه)که هیچ کدام ضرر نکردهاند که سهل است استقلال و تمامیت ارضی خود را(به نحوی که در حال حاضر دارند)به همین حادثه بزرگ تاریخی(انقلاب اکتبر 1917)مدیونند."