خلاصه ماشینی:
"مخالفان گفتند که رئیس جمهور«وعده خود را از یاد برده است»،اما کلینتون پاسخ داد که چنین نیست و او«مطلقا متقاعد شده است»که امروز لغو تحریم«بهترین روش»برای تشویق ویتنام به همکاری در روشن ساختن وضع سربازان گمشدهء آمریکا در آن کشور است.
*ویتنام،ضمن تحکیم یوغ فشار بر روشنفکران ناراضی که استالینیستهای قدیمی به آنها لقب «سمپاش»دادهاند،و رهائی از زیر بار مشکل کامبوج، رفته رفته قفلهای اقتصادی را میگشاید،روابط خود را با دیگر کشورها بهبود میبخشد و حتی انتظار دارد به اتحادیه کشورهای جنوب شرقی آسیا(آسه آن)که روزی برای جلوگیری از گسترش کمونیسم تشکیل شده بود،بپیوندد.
ویتنام ضمن تحکیم یوغ فشار بر روشنفکران ناراضی که استالینیستهای قدیمی به آنان لقب «سمپاش»دادهاند،بارهایی از زیربار مشکل کامبوج،رفته رفته قفلهای اقتصادی را میگشاید،روابط خود را با دیگر کشورها بهبود میبخشد و حتی انتظار دارد که به اتحادیه کشورهای جنوب شرقی آسیا(آسه آن)که روزی برای جلوگیری از توسعهء کمونیسم تشکیل شده بود،ملحق شود!
آمریکا تصور میکرد کار این ملت بیسلاح و فقیر در عرض چند ماه ساخته است،اما با ادامه یافتن کارزار و بر خاک افتادن عدهء زیادی از سربازان آمریکایی-که البته خونشان سرختر از هر بشر دیگری بود-هیأت حاکمهء آن کشور عقل خود را باخت:دست به کشتار مردم زد،برنجزارها را سوزاند،کلبهها را با خاک یکسان کرد و بر سر مردم بمب ناپالم فرو ریخت.
در گزارشی که چهار سال پیش در 1990 منتشر شد،اوضاع جدید ویتنام به این شرح بیان شده بود: در محلهء چینیها[در سایگون]مغازهها دوباره باز شده[دقت کنید:بسته بوده]و زندگی شبانه با رستورانهای بسیار وسیع و چندین مرکز تریاککشی،دوباره آغاز شده است."