خلاصه ماشینی:
"»9 به نظر الین دوژانوری،در آمریکای لاتین،بورژوازی وابسته به زمین،با کشاورزی سرمایهداری در موارد زیر تفاوت دارد:املاک بورژوازی وابسته به زمین کوچکتر است،پایهء قدرتش بیشتر در رابطه با منابع مالی است تا در سنت سیاسی،با طبقهء کارگری نوپا تنها مناسباتاقتصادی دارد،تکنولوژی مورد استفاده خود را بر پایهء سود زیاد از زمین و کارگر کم انتخاب میکند و غالبا با منافع خارجی مرتبط و همراه است.
بسیاری از تأسیسات این واحدهای تولیدی،چندان سرمایهبر نبود،زیرا واحدهای سنتی روستایی است(یا بود)که زیر کنترل دهقانان ثروتمند یا مالکان سرمایهدار قرار داشت و آنها شرایط بهتری برای این واحدها ایجاد کرده بودند،اما روشهای تولید و ابعاد عملیات را تغییر نداده بودند.
اکثریت قاطع چنین مالکانی که در این مطالعات امدهاند،در دستهء سرمایهداران این بحث قرار میگیرند و تنها شاخهء کوچکی از مالکان هستند که دارای خصوصیات بورژوازیاند-تخصص در تولید محصولات پرارزش،بهکارگیری روشهای سرمایهبر در تولید،و عدم علاقه به کسب نفوذ سیاسی محلی،مثلا،ریچارد آدامز میگوید که در مطالعات میدانی خود در مصر علیا،اثری از این نوع بورژوازی کشاورزی نیافته است.
اگر حتی بخش بزرگی«با تکنولوژی پیشرفته»پدید آید،نشانههای در دست است که توسعهء کشاورزی دوگانه و دوگانه-که در آن بخش ثروتمند مدرن مورد حمایت قرار گیرد و بخش سنتی دهقانی به حال خود رها شود-به رشد بیشتر اقتصادی کمکی نخواهد کرد.
83 درصد از سرمایهگذاری دولتی در کشاورزی-که از 4/1 کل سرمایهگذاری دولتی در سالهای آخر دههء 1960،به 8 درصد در دورههای زمامداری سادات و مبارک رسید-به تأسیسات آبیاری و زهکشی تخصیص داده شده که از آن میان، زمینهای اصلاح شدهء جدید که در آنها بزرگترین مالک خود دولت است، نسبت به مساحت و تولید محصول خود،سهم زیاد و بسیار نامتناسبی دریافت کردهاند."