خلاصه ماشینی:
"نکته اصلی و مهم در ماده 51 منشور این است که کشورهامیتوانند(مجازند)به صورت دستهجمعی18یا انفرادی از حق دفاعمشروع استفاده نمایند و اعمال این حق تا زمانی مجاز است کهشورای امنیت اقدامات لازم برای حفظ صلح و امنیت بین المللی رابهعمل آورد.
تفسیر دیگری که قابل طرح است با استناد به بند 4 از ماده 2منشور متمرکز میشود بر ممنوعیت تهدید به اعمال زور یا توسل بهزور علیه تمامیت ارضی یا استقلال سیاسی دولتها و هر رفتاریکه مغایر باشد یا اهداف سازمان ملل متحد و با توجه به اینکهدفاع مشروع در مقوله فوق قرار نمیگیرد لذا عملی مغایر با اهدافسازمان ملل نیست.
باتوجه به اینکه مطرح شدن حق دفاع مشروع مطروحه در منشوردرواقع تدوین اصل دفاع مشروع موجود در حقوق بین الملل عرفیاست،لذا لازم و ضروری است که مدنظر قرار دهیم در سال 1945Ẓ-تا زمانی که شورای امنیت اقدامات لازم برای حفظ صلح و امنیت بین المللی را بهعمل آورد،هیچیک از مقررات این منشور به حق ذاتی دفاع از خود،خواه بهطور فردی و خواه دستهجمعی لطمهای وارد نخواهد کرد.
در حالتی که کشوری(دولتی)با دولت قربانی برمبنای یکپیمان همکاری متقابل دارای پیوند و ارتباط میباشد،باید فرضرا بر این قرار داد که حمله به یکی،حمله به دیگری را نیز شاملمیشود و اگر پیمانی وجود ندارد پس دلیلی هم برای اعمال چنینفرضی وجود ندارد و دولتی که مدعی است اقدامش مبتنی بر دفاعمشروع دستهجمعی است،باید اثبات کند که حمله به قربانی،حملهبه او محسوب میشود در راستای اثبات چنین امری،باید سه معیارکه باوت مطرح نموده است،مدنظر قرار گیرد و البته باید به ایننکته اشاره نمود که در اعمال حق دفاع مشروع دستهجمعی،بایدتمام شرایط و معیارهای لازم الاجرا در اقدام به دفاع مشروع فردی،اجرا گردند."