خلاصه ماشینی:
"-خیلی مختر میگویم در اسناد باستانشناسی اگر کسی بخواهد بگوید مثلا یک نقس یا یک شیئ پیدا شده متعلق به کجا و چه قرن و زمانی است نمیتواند،چون دقت کافی نمیتواند بکند ممکن است احتمال جعل در آنها باشد،اما آنچه که امروز به عنوان سند تلقی میشود و در تاریخ از آن استفاده میشود،اسناد آرشیوی است،اسنادی که روزگاری مربوط به ضوابط بین افراد و بین دولتها بوده است،به صورت کار عادی روزمره،یعنی تصور کنید رئیس جمهور ما پیامی میفرستد برای رئیس جمهور کشوری دیگر،این حالا یا از لحاظ ادب است یا از لحاظ مقتضای سیاسی،به هر حال یک عمل متقابل است،درست است که چون از طرف اشخاص سطح بالاست جنبهء تاریخی دارد ولی 05 یا 001 سال بعد،آثار عادیش بکلی از بین میرود و کلا آثار تاریخیاش ظاهر میشود.
به نظر من لازم است که این مراکزی که الان در کار اسناد وارد هستند ضوابطی داشته باشند و اساس کارشان بر این باشد که دانشجویان از اینها استفاده بکنند نه اینکه این اسناد دکوری برای مشاغل اشخاص باشد،اصل بر این است که این نامهها بیاید و به قول فرنگیها ایدانتیفیه بشود،بریفیه بشود،یعنی اول ببینیم مطلبش چیست و مربوط به کجاست و چگونه میتوانیم این را فهرت بکنیم،چه مسائلی در آن مطرح شده،در کجای تاریخ ما قرار میگیرد؟اینها را اول بشناسیم و بعد چاپ کنیم،یا اگر برای چاپش بودجه نیست شاید بتوانیم آنها را به صورت رسالهء دانشجویان قرار بدهیم."