خلاصه ماشینی:
"نوزاد آدمی آنگاه که به دنیا میآید،هیچ نمیداند و به تدریج با بهرهگیری از آنچه خداوند در وجود او نهاده و با رفتن به کلاس و توسل به بحث و درس و کتاب به کسب دانش موفق میشود.
حافظ در غزل: سالها دل طلب جامجم از ما میکرد و آنچه خود داشت ز بیگانه تمنا میکرد با زبان و بیان نمادین خویش راه کسب دانایی و معرفت را به روشنی بازگو کرده است.
برای دستیابی به این نوع معرفت که سرچشمههای آن در درون آدمی است و به طریق فیضان هر لحظه جلوهای دیگر مییابد و پرتوی دیگر میفشاند،از یک سو به فراگیری مقدمات فراوان نیاز است که این مقدمات در سایۀ مطالعه،درس و فراگیری از استادان امکانپذیر است و از سوی دیگر تهذیب نفس و پاک کردن ذهن و ضمیر از اخلاق فاسد و دوری گزیدن از شیطانهای درون و بیرون لازم است تا وجود آدمی بتواند پذیرای علم شود."