چکیده:
زیبایی فولاد جوهردار ایرانی در طول قرن ها بسیاری از ملت ها را تحت تاثیر خود قرار داده است. خطوط سفید مجلل درهم گره خورده در زمینه تاریک، اطلاعات زیادی را در مورد آهنگری این نوع فولاد در اختیار ما قرار می دهند. گرچه این نقوش، درهر شمشیرمتفاوت است و هر تیغه فولاد جوهردار منحصر به فرد و یگانه است، با این وجود، این نقوش را می توان به چند گروه کلی تقسیم کرد. لغات متفاوتی برای توصیف نقوش فولاد جوهردار در نسخه های خطی ایرانی وجود دارد. این مقاله به شرح تفصیلی این لغات پرداخته و چگونگی ساخت این فولاد را توصیف می کند.
خلاصه ماشینی:
"oohay@inasarohkhgathsom بدر,بلارک,هندی بلارک, جاهکی بلارک شاهی بلارک, بندها,استانبول بیاض,بگومی فولاد بیضه,پولاد بیضه, گوهر بی,بوته,بوستانی چهل بند, دارو,درهم,دنبال,دوصا, فلارک,فرند فرند,فرنگیان, فضی,بیجوهر فولاد, دمشقی فولاد جوهردار فولاد,گوهر, هموار گوهر پرمگس گوهر,شمشیر گوهر,تیغ گوهر, حدیدی گوهردار,حسام گوهری, هلیله,زرد هلیله,هندی جوهر, سوی چهار جوی,ژرفجوی, کلاغی,کتاره کذافی الاصل,لولو, مازو,مجلیا,طلائی مرقیشا متن, محراب,ملح العجین,مغنیسیا ذهبی مرقشیشا,مونث, سفید مروارید,مال مسلسل, مشطب,مخوص,مذکر, دریا موج نحاسی,نمک,نرماهن, اوقیه زبانهزنان مورچه پایهای,پلالک,پلارک,پرپشه گوهردار پولاد,مشبک جوهردار پولاد نردبان جوهردار قرق پولاد خطی جوهردار پولاد, انار پوست,قلع,قلعیه خراسانی قره,رطل,سمرقندی ریگ, روهینا,رومی روس,روسختج, ساده,مروارید صدف نرم پولاد سنگ,رویسوخته سنگ, سلیمانی سنگ سنباده سنگ, صقالبی,اسب سرگین,مسلسل سفید سیم,سیماب سفید,سیاهرنگ, صوف,شادران,شاوران شابرقان, جویدار شمشیر,آبدار شمشیرهای,طبن تنکار,جوهربار تیغ, جوهردار تیغ,خمیر,یمانی مولتانی سفید زاگ,ذهبی, زنگار,ذراریح خایسک زخم.
در نسخۀ خطی نوروزنامه منسوب به خیام نیشابوری،گزارشی است که نمونۀ دیگری از فولاد آبدار توسط eltotsirA ساخته میشود؛به این صورت که یک تکه از مغنسیا ?aisenqam و یا بخشی از بسد dassob ،با زنگار،کوبیده و به خوبی مخلوط میکردند،سپس 12 اوقیه eyiq?o (واحد اندازهگیری)از این دارو ur?ad را به یک من آهن نرم اضافه کرده و تمام مواد ترکیبی را در داخل بوته گذاشته و در نهایت،بوته را به خوبی حرارت میدادند،سپس مقداری حرمل lamrah ،مازو uz?am ،بلوط،یک قسمت از صدف و به میزان متناسب ذراریح hir?araz را به بوته اضافه کرده،تمام این ترکیبات را کاملا خرد و مخلوط میکردند.
سپس،هردوی اینها به قسمتهای کوچک برش داده میشدند که 10 درهم سنگ روی سوخته به آن اضافه میشد و به همان میزان مرقشیشای ذهبی ibhaz ey-?a?si?seqrem [سنگ سخت که به عنوان دوای چشم به کار میرفت و انواع مختلفی از آن وجود داشت:ذهبی(منسوب به ذهب، طلایی)،فضی(سفید منسوب به نقرهای)،نحاسی(قرمز منسوب به مس)، حدیدی ididah (سیاه منسوب به آهن)و ذهبی،از همۀ اینها بهتر است."