خلاصه ماشینی:
"جهانی شدن شهرها و تغییر ساختارها در گذر سالیان اخیر، فرآیندی با شتاب روزافزون در جهت یکپارچگی اقتصادی، افزایش تشابهات فرهنگی و مرززدایی سیاسی در سطح جهان و عمدتا از سرچشمه«شمال»در جریان است که تحت عنوان«جهانی شدن» ( noitazilabolG )از آن نام برده میشود.
دولتهای ملی تضعیف میشوند و واحدهای فضایی جدیدی بنابر تقاضای اقتصاد جهانی به صورت منطقه-کشورها(به تعبیر کنیچی اومای)شکل میگیرند که کلانشهرهای آنها بیشتر در یکپارچگی با اقتصاد جهانی است تا با منطقه خود و اقتصاد ملی.
این کلانشرها مرکز اطلاعات، تولید اندیشه و ستاد مدیریت(برای تولید و توزیع پراکنده در سطح جهان)هستند و خدمات بیشتر تولید کننده و خدمات مالی بیشترین نقش را در آنها دارد.
فرصتی تاریخی در اختیار دولتها، مدیران و برنامهریزان شهری است تا برای تحقق روال مطلوب و پیامدهای مثبت جهانی شدن تلاش کنند؛مقابلهجویی و نفی بیهوده این پدیده را کنار گذارند و به جستجوی راه مشارکت مثبت و سنجیده در این فرآیند برای دستیابی به توسعه پایدار بپردازند.
جدا از مباحث این نوشتار، لازم است یادآوری شود که فرآیند جهانی دیگری نیز در سطح جوامع و تودهها در دفاع از هویت بومی و در جهت تشدید محلیگرایی مشاهده میشود که از آن تحت عنوان«محلی شدن»( noitazilacoL ) نام برده میشود.
در برابر مسائلی که در روابط ناپایداری به آنها اشاره شد، فرضیه پایانی این نوشتار این است: جهانی شدن شهرها توأم با محلی ماندن جوامع امکانپذیر و تحقق توسعه پایدار شهری در گروه تلفیق این دو است؛چالشی که تا دستیابی به راهکارهای اجرایی، همچنان پیشروی سیاستگذاران شهری خواهد بود.
F,seitiC egraL fo dlroW -oT,sserP ytisrevinU snoitaN detinU."