خلاصه ماشینی:
"اگرچه برای دستیابی به توسعه پایدار عوامل متعددی نقش دارند اما آنچه در رابطه با میراث طبیعی و فرهنگی حائز اهمیت است برنامهریزی در سطوح ملی و جهانی است که این خود، مستلزم سیاستگذاری واقعبینانه و عادلانه و همکاری تمام ارگانهای دولتی، سازمانها، مراکز علمی و پژوهشی، بخش خصوصی و نیروهای کارآمد مردمی است.
تحقیق و پژوهش در مورد چنین پدیدههایی به اندازهای حائز اهمیت است که «یونسکو از اینگونه آثار تحت عنوان میراثهای طبیعی نام برده و کلیه کشورهای جهان را بر آن داشته است که در حفظ و حراست آنها بکوشند، زیرا این پدیدههای طبیعی فقط متعلق به یک کشور نیست بلکه متعلق به کره خاکی است و کره خاکی نیز زیستگاه تمامی مردم جهان است و در صورتی که به محیطزیست آسیبی وارد شود، بازتابهای این آسیب را تمامی انسانها احساس خواهند کرد» (یونسکو، 1375).
توسعه اقتصادی، فنی، اجتماعی تنها در صورتی تحقق خواهد یافت که محیطهای اخلاق زیست محیطی، رفتار ایدهآل بشر نسبت به محیط زندگی خود اعم از محیط طبیعی، اجتماعی، فرهنگی، اقتصادی و سیاسی است که در صورت وجود آن، شرایط لازم برای توسعه پایدار فراهم خواهد شد.
گرچه بعضی از سازمانهای دولتی و غیر دولتی که علاقمند حفظ میراث فرهنگی هستند تلاش میکنند فرهنگ و سنتهای جامعه را بهتر بشناسانند و درصدد احیای آن برآیند اما به لحاظ بیاطلاعی نسلهای کنونی از ارزش و اهمیت میراث فرهنگی و کم توجهی دولتها به این امر مهم اینگونه آثار و ارزشهای مادی و معنوی در معرض خطر نابودی قرار دارند و کم اهمیت جلوه داده میشوند»(تومه، 1373)اکنون حفاظت از میراث فرهنگی را از نظر قانونی کنوانسیون لاهه، و حفظ جایگاههای طبیعی و فرهنگی را کنوانسیون میراث جهانی تنظیم میکند."