چکیده:
در تقابل دو نگرش بیمارانگار و مجرمانگار، این پژوهش به دنبال آن است که دریابد تجارب معتادین حاکی از پزشکی شدن اعتیاد است یا تلقی یک رفتار انحرافآمیز از آن وجود دارد. روش: این مطالعه به صورت کیفی و به شیوه پدیدهشناسی صورت گرفته و مبتنی بر نمونهگیری هدفمند است. در این راستا 9 نفر از معتادان مراجعهکننده به مرکز درمان «اجتماع مدار» بهزیستی استان اصفهان که قادر به بیان تجارب خویش بودند، انتخاب شده و مورد مصاحبه عمیق قرار گرفتند. تجزیه و تحلیل دادهها، با استفاده از روش کولیزی انجام شده است. یافتهها: یافتههای این پژوهش در قالب3 کد تبیینی عبارتاند از: «تجربه از خود به عنوان بیمار»، «بیماریانگاری نهادی اعتیاد» و «جرمانگاری اجتماعی اعتیاد». نتایج: نتایج این پژوهش نشان میدهد علیرغم تجربه اعتیاد به مثابه یک پدیده پزشکی شده در عرصه نهادهای پزشکی توسط افراد معتاد و تمایل این افراد به تلقی خود به عنوان بیمار، تلقی عمومی جامعه از اعتیاد به عنوان «رفتار انحرافآمیز»، رویکرد پزشکی را حمایت نمیکند.
خلاصه ماشینی:
"نتایج:نتایج این پژوهش نشان میدهد علیرغم تجربۀ اعتیاد به مثابۀ یکپدیدۀ پزشکی شده در عرصۀ نهادهای پزشکی توسط افراد معتاد و تمایل اینافراد به تلقی خود به عنوان بیمار،تلقی عمومی جامعه از اعتیاد به عنوان«رفتارانحرافآمیز»،رویکرد پزشکی را حمایت نمیکند.
noitazilacideM o} است که مشکلی در قالب یک مسألۀ پزشکی تعریف شده و متعاقب آن،مراقبتهای پزشکیبرای حل آن مشکل تجویز شود )0891,redienhcS & darnoC( یکی از متداولترین کارکردهای این فرایند عبارت است از پزشکی شدن برخیرفتارهای انحرافی که سابقا در قالب مسایل غیر اخلاقی،غیر قانونی و حتی به مثابۀ نوعیجرم تعریف میشدند.
این پژوهش کوشیده است پزشکی شدن اعتیاد{o3o}را از رهگذرمطالعهای کیفی مورد بررسی قرار داده و تجارب واقعی گروهی از مبتلایان به اعتیاد را درسه عرصۀ تجربۀ فرد از اعتیاد،تجربۀ فرد از نگرش نهادهای بهداشتی درمانی به اعتیاد وتجربۀ فرد از نگرش جامعه به اعتیاد مورد بررسی قرار دهد.
2-2)تجربۀ فرد از نگرش نهادهای بهداشتی درمانی به اعتیاد:بیماری انگارینهادی اعتیاد کد تبیینی«بیماری انگاری نهادی اعتیاد»از کدهای تفسیری«پزشکی شدن درمان اعتیاد»و«مشکلات درمان پزشکی اعتیاد»به وجود آمده است.
یافتههای این پژوهش نشان میدهد که اینناپیوستگی،باعث نوعی تباین در تجربۀ افراد مورد مطالعه شده است؛تضادی که ناشی ازعدم گذر کامل از الگوهای پیشاپزشکی به الگوی پزشکی است.
به عبارت دیگر،پزشکی شدن اعتیاد از آن جا کهبه افراد معتاد اجازه میدهد تا وضعیت خویش را به عنوان بیمار تعریف نمایند و از حقوقمترتب برپایگاه بیمار که ناشی از«نقش بیماری»{o1o} )1591,snosraP( است،بهره ببرندفرآیندی مثبت و خواستنی برای این دسته از افراد است.
مطابق نظر کنراد و اشنایدر )0891,redinhcs & darnoC( و براساس یافتههای این مطالعهمیتوان گفت در سازمانها و نهادهای بهداشتی-درمانی سازوکارهای مواجهۀ پزشکی بااعتیاد فراهم شده است."