چکیده:
هدف پژوهش حاضر، مقایسه اثربخشی گروه درمانی یکپارچه توحیدی با درمانشناختی رفتاری در کاهش فشار روانی همسران جانبازان اختلال استرس پس از ضربه است. طرح پژوهش از نوع نیمه آزمایشی به صورت پیشآزمون- پسآزمون و پیگیری است. جامعه آماری، همسران جانبازان اختلال استرس پس از ضربه، مشهد بودهاند که با روش نمونهگیری در دسترس 24 آزمودنی انتخاب شده و بهصورت تصادفی در دو گروه آزمایش و یک گروه کنترل، گمارده شدهاند. دوگروه آزمایش، در ده جلسه دو ساعته، گروه درمانی یکپارچه توحیدی وشناختی رفتاری را دریافت کردهاند، درحالیکه گروه کنترل، درمانی دریافت نکرده است. آزمودنیها در سه مرحله پیشآزمون، پسآزمون و پیگیری یکماهه با پرسشنامهDASS-21 مورد سنجش قرار گرفتهاند. نتایج بهدست آمده از روش تحلیل واریانس با اندازهگیری مکرر، نشان میدهد که گروه درمانی یکپارچه توحیدی و گروه درمانیشناختی رفتاری، اثربخشی معناداری در کاهش فشار روانی داشتهاند. همچنین نتایج نشان میدهد که بین دو گروه درمانی یکپارچه توحیدی و شناختی رفتاری در کاهش فشار روانی همسران جانبازان اختلال استرس پس از ضربه، تفاوت معناداری وجود ندارد.
The present research aims at comparing the effectiveness of utterly monotheistic group therapy and that of cognitive –behavioral group therapy in reducing the stress of the wives of the wounded soldiers who have post traumatic stress disorder. The research is semi-experimental، and constitutes pre-test، post-test، and follow –up procedures. The statistical population is the wives of the wounded soldiers from Mashhad who have post traumatic stress disorder. 24 subjects were selected by available sampling method and were randomly divided into two groups: experimental and control. The two groups were tested by a utterly monotheistic group therapy and cognitive – behavioral group therapy over ten two-hour sessions، while the control group received no therapy. The subjects were evaluated by a DASS – 21 questionnaire in the three stages: pre-test، post- test، and a one-month follow up. The research findings based on variance-analysis method and repeated measurements demonstrate the effectiveness of the utterly monotheistic group therapy and cognitive-behavioral group in reducing stress. Furthermore، the results show that there is no significant difference between utterly monotheistic group therapy and cognitive-behavioral group therapy in reducing the stress of the wives of the wounded soldiers suffering from post traumatic stress disorder.
خلاصه ماشینی:
"در این آزمون، زمان (نمرات آزمودنیها در خرده مقیاس فشار روانی(استرس) پرسشنامه DASS-21 در جلسات پیشآزمون، پسآزمون و پیگیری) به عنوان عامل درون آزمودنی و گروه (یکپارچه توحیدی و شناختی رفتاری و گواه ) به عنوان عامل بین آزمودنی وارد مدل شدهاند.
جدول1: میانگین نمرات آزمودنیها در خرده مقیاس استرس پرسشنامه DASS-21 جلسات پیشآزمون، پسآزمون و پیگیری گروه درمان یکپارچه توحیدی درمانشناختی رفتاری گواه زمان در استرس میانگین انحراف معیار میانگین انحراف معیار میانگین انحراف معیار پیشآزمون 13 72/2 14 87/2 50/6 81/4 پسآزمون 75/9 5 12/11 08/4 12/6 94/4 پیگیری 50/11 12/5 62/13 37/3 37/6 37/5 برای بررسی پیشفرض کرویت از آزمون ماکلی استفاده شده که نتیجه این آزمون معنادار نبوده و فرض کروی بودن نمرهها تأیید شده است (93/0 P=) از اینرو، میتوانیم از مفروضه اسفرسیتی(کروی بودن) برای تحلیل واریانس زمانی استفاده کنیم.
با توجه به نتایج این جدول، تفاوت معناداری بین نمرههای خرده مقیاس استرس گروه درمانی یکپارچه توحیدی و گروه گواه وجود دارد (02/0P=) که نشان میدهد گروه درمانی یکپارچه توحیدی تأثیر معناداری در کاهش استرس یا فشارروانی در همسران جانبازان داشته است.
مجیری نژاد، مهناز، بررسی اثربخشی گروه درمانی با رویکرد بین فردی (مبتنی بر دلبستگی) بر سازگاری با نقش جنسی، اضطراب، افسردگی و عزت نفس مردان مبتلا به اختلال هویت جنسی، پایان نامه کارشناسی ارشد روانشناسی بالینی، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی دانشگاه فردوسی مشهد، 1389.
Lovibond مهناز مجیری نژاد، بررسی اثربخشی گروه درمانی با رویکرد بین فردی (مبتنی بر دلبستگی) بر سازگاری با نقش جنسی، اضطراب، افسردگی و عزت نفس مردان مبتلا به اختلال هویت جنسی، پایان نامه کارشناسی ارشد روانشناسی بالینی، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی دانشگاه فردوسی مشهد، ص 102."