خلاصه ماشینی:
"اما همواره به دلیل مشکلاتی که در ادامه به آن اشاره خواهد شد از دیرباز و از شروع برنامهریزی در ایران از جمله موانع عمدهء تصمیمگیری و سیاستگذاری در برنامههای توسعهء اقتصادی،اجتماعی و فرهنگی، فقدان ساز و کار هماهنگ و منسجمی برای دستیابی به اطلاعات قابل اعتماد در سطح ملی بوده و این محدودیت اطلاعاتی نه تنها باعث شده است که اجرای برنامهها به صورت دقیق و قوی صورت نگیرد بلکه در مواردی زیانهای اقتصادی و اتلاف وقت و منابع فراوانی را نیز به دنبال داشته باشد.
از دیدگاه صاحبنظران و کارشناسان نقاط ضعف و نارساییهای مختلفی در نظام اطلاعرسانی فعلی کشور وجود دارد(10)-که در ذیل اهم آنها را بر اساس سه مقولهء اصلی فرایند اطلاعرسانی شامل گردآوری و تولید،سازماندهی و اشاعهء اطلاعات تقسیمبندی کردهایم: الف:زمینهء گردآوری و تولید 1-نامشخص بودن نیازهای اطلاعاتی نظام برنامهریزی پیش از تولید اطلاعات؛ 2-عدم توجه به نیاز دستگاههای اجرایی به هنگام جمعآوری دادهها؛ 3-نبود رابطه بین عرضه و تقاضای اطلاعات؛ اکنون در آستانهء هزارهء سوم میلادی،مقولهء دانش و اطلاعات بعد تازهای به خود گرفته است به گونهای که در اکثر محافل علمی جهان سخن از گذار جوامع بشری به جوامع اطلاعاتی میرود.
22 3-ایجاد تشکیلات و سازمان اجرایی مناسب،با نقش هماهنگ کنندگی در سطح ملی و با وظایف و اختیارات لازم،امکانات و نیروی متخصص مورد نیاز و توجه به جایگاه مناسب شغلی شاغلان آن به گونهای که بتواند هماهنگی لازم در زمینهء مدیریت و سازماندهی و فعالیتهای مرتبط با اطلاعات پروفسور پال رومر: اگر بیش از 60 درصد عوامل رشد و توسعه را در گرو اطلاعات،دانش و دانایی بدانیم لازم است هر گونه برنامهریزی در راستای تحقق توسعهء پایدار را بر اساس دانش و دانایی و بهرهگیری از فنآوری اطلاعات طراحی کنیم."