چکیده:
امروزه استفاده از فناوری اطلاعات برای غلبه بر تغییرات سریع محیطی و کسب
انعطافپذیری ضروری و اجتنابناپذیر است.از طرفی پیادهسازی پروژههای فناوری
اطلاعات در بیشتر موارد با شکست مواجه میشود.هدف از این تحقیق شناسایی عوامل حیاتی
موفقیت و شکست پروژههای فناوری اطلاعات در داخل کشور و تبیین راهکارهایی برای کاهش
نرخ شکست آنها میباشد.این عوامل در دو دسته کلی مورد بررسی قرار گرفته است:عوامل زیربنایی، شامل عوامل فنی، انسانی، اقتصادی، فرهنگی
و مدیریتی و عوامل روبنایی شامل اندازهسازمان و اندازه پروژه.جهت شناسایی عوامل
زیربنایی از پرسشنامه نظرسنجی از خبرگان استفاده شده است.نتایج نشان میدهد که
عوامل مدیریتی-استراتژیک و فرهنگی-اجتماعی مهمتر از عوامل مالی-اقتصادی و فنی-
انسانی میباشند.و مهمترین عامل شکست پروژههای فناوری اطلاعات، عدم تعهد کافی
مدیران ارشدسازمانها و ناآشنایی مردم و مسئولین با ساختار و عملکرد فناوری اطلاعات
میباشد.عوامل روبنایی به صورت پیمایشی در دو بعد اندازهسازمان و اندازه پروژه مور
بررسی قرار گرفته است.نتایج تحلیلهای توصیفی بیانگر این موضوع میباشد که با بزرگ
شدنسازمان و پروژه، نرخ شکست پروژهها نیز افزایش مییابد.در انتها مدل مفهومی
عوامل حیاتی موفقیت و شکست پروژههای فناوری اطلاعات ارائه شده است و پیشنهادهایی
برای اجرای موفقیتآمیز اینگونه پروژهها و همچنین تحقیقات آتی در این زمینه ارائه
شده است.
خلاصه ماشینی:
"در داخل کشور نیز بر روی علل شکست پروژههای فناوری اطلاعات مطالعاتی صورت گرفته است که میتوان به مطالعات کوشا و همکاران در سال 1383 اشاره نمود که در آن عوامل اصلی شکست پروژهها و مدیریت پروژههای فناوری اطلاعات با استفاده از تکنیکهای مورد کاوی شناسایی شدند و در انتها نیز پیشنهادهایی برای پیشگیری از آنها ارائه گردید(کوشا، 83).
عوامل شکست پروژههای فناوری اطلاعات در دو بخش مورد مطالعه قرار گرفته است: 1)عوامل زیربنایی و 2)عوامل روبنایی(نمودار شماره 3) عوامل روبنایی عوامل و ویژگیهای خاص یک پروژه میباشند، در صورتی که عوامل زیربنایی، شامل زیرساختها و عوامل کلان تؤثیرگذار، بدون توجه به ماهیت یک پروژهی خاص میباشد.
جدول شماره 3:نتایج تحلیل آزمون دو جملهای برای کلیه عوامل به عنوان مثال در ردیف سوم، متغیر A3 مشاهده میشود که از 39 پاسخی که به این سؤال داده شده است 29 نفر-معادل 74 درصد-اهمیت آن را متوسط به پایین ارزیابی نمودند که در سطح اطمینان 95 درصد میتوان گفت که اهمیت این عامل در شکست پروژههای فناوری اطلاعات تأیید نمیشود.
همچنین 4 طبقه اصلی عوامل شکست نیز با استفاده از آزمون فریدمن رتبهبندی شدهاند، همانگونه که در جدول شماره 6(الف و ب)مشاهده میشود، عوامل مدیریتی استراتژیک مهمترین عامل در شکست پروژههای فناوری اطلاعات میباشند.
نتایج آزمون فریدمن برای رتبهبندی طبقه عوامل الفب 2-تحلیل عوامل روبنایی تأثیر ویژگیهای خاص یک پروژه در شکست پروژههای فناوری اطلاعات از دو بعد اندازهسازمان(کوچک، بزرگ، متوسط)و اندازه پروژه(زمان، تعداد افراد درگیر در پروژه، بودجه)، مورد مطالعه قرار گرفت."