چکیده:
شناخت و طبقهبندی مبانی تصمیمات شرط لازم برای ارتقای مهارتهای تصمیمگیری سازمانهاست.تصمیمگیری بدون شناخت ویژگیها،ماهیت،فرایند،سازوکارها و آثار تصمیمات قطعا نمیتواند پایا باشد و بسیاری از تصمیمات ناپایا ناشی از ناآگاهی تصمیمگیران نسبت به موارد بالاست. هدف مقاله،از یک سو ارائهء انواع گوناگون تصمیمات و از سوی دیگر معرفی جایگاه،سازوکارها،و فرایند آنهاست. طبیعت تصمیمات ضرورت توجه به ساختارشناسی تصمیمگیری را مطرح میسازد؛ازاینرو،در مقاله این دیدگاه نیز مورد تجزیه و تحلیل و بحث قرار میگیرد.هرچه دانش مدیران از تصمیمات بیشتر شود،مشکلات تصمیمگیری و فاصلهء نظریه و عمل،هدفها و عملکردها به شدت کاهش مییابد.
خلاصه ماشینی:
"مدیران که مسئول نهایی کلیۀ تصمیمات اتخاذ شده هستند در واقع با تصمیمگیری خود امکان حرکت،هدایت،و تحول سازمان را فراهم میکنند.
بدینسان،باید در تصمیمگیری به عوامل زیر توجه کرد: الف)ماهیت تصمیم ب)تکراری بودن یا نبودن تصمیم ج)میزان اطمینان به مسئله د)ردۀ سازمانی مدیر تصمیمگیرنده مدیران ارشد سازمان که تصمیمات برنامهریزی شده را تدوین و تنظیم میکنند غالبا با نادیده گرفتن برنامهریزی بلند مدت مواجه میشوند.
2-1 تصمیمات استراتژیک شامل آن دسته از تصمیمات هستند که جهت آنها متوجه آینده و هدفهای عالی سازمان است و فعالیتهای سازمان را در بلند مدت تحت بررسی، مطالعه از تأثیر قرار میدهند.
-تلاش برای تغییر هدفها و استمرار این تحولات -وجود ابهام در تبیین مسائل و ابعاد آن -محدود بودن منابع برای گردآوری دادهها و تنظیم راه حلهای جانشین -وجود ضعف و محدود بودن حافظه، استدلال،ادراک و تحلیل واقعیات از سوی اشخاص -ضعف در پیشبینی نتایج فعالیتها و ناکافی بودن دانش دربارۀ وقوع آنها مدیران به جای دستیابی به بهترین راهها برای حل مسئله درصدد یافتن راهحلهای رضایتبخش هستند.
6-2 تصمیمات شناسایی فرصتها از آنجا که سازمانها با شناخت فرصتها و بهرهبرداری مناسب و کارامد از آنها میتوانند علاوه بر توسعۀ سازمان،بقا و دوام بلند مدت آن را نیز تضمین کنند لذا شناسایی هر فرصت،فعالیت مناسبی تلقی میشود که استعداد رشد،افزایش منابع و ارتقا کارایی سایر هدفهای سازمان را در بر دارد.
این نوع تصمیمات تحت تأثیر چند عامل قرار دارند که از جمله انگیزۀ پذیرش مخاطره و توانایی شناخت فرصتها و قدرت بهرهبرداری صحیح از آنها را میتوان نام برد."