چکیده:
سبک خاصی که پاینده در آثار ادبی خود، بویژه داستانهای کوتاهش به کار برده، از حیث زبانی و ادبی قابل توجه است. کاربرد زبان آرکائیک، واژگان عربی، اصطلاحات عامیانه و محلی، در چارچوب تشبیه، کنایه و اطناب، ساختار تازهای به داستانهای او عرضه کرده است. محوریت غالب فکری بر این زبان داستانی، اجتماع و دردهای مردم فرودست را نشان میدهد. در این مقاله کوشیدهایم، تا به بازنمایی سبکی داستانهای کوتاه پاینده با تکیه بر سه کتاب دفاع از ملانصرالدین، مردهکشان جوزان و ظلمات عدالت بپردازیم و سپس تحلیلی مختصر از سه سطح زبانی، ادبی و فکری وی ارائه دهیم.
This Study is an introduction to Abou-al-Qasem Payandeh´s short stories style، who is left unuttered literary aspect among the other authors the of this school of writing story in Isfahan. The great fame of Abou-al-Qasem Payandeh owes his translation of Holy Qoran and his works are considered by the critics through his activities in the field of press and translation.
Style is a special method that every writer or every poet applies in the literary works، like it or not، in order to express his aims. This theme is different for every author.
The special style، that Payandeh uses in his short stories، is emphasized from lingual and literary point of view. The application of archaic language، arabic words، and the idioms، in the frame of simile، allusion and prolixity give a new structure to his stories. The main matter in his story language is the society and the pain of poor people.
We examine the stylic representation Abou-al-Qasem Payandeh´s short stories base
on Defae az molla Nasr-al-din، (Defending of Mollanas-al-din) Morde keshane Joozan، (Killing the dead Joozan People) Zolemate edalat. (The Darkness of Justice) Then we present a brief analyse about three aspects: lingual، literary and thought
خلاصه ماشینی:
"سبکشناسی داستانهای کوتاه ابوالقاسم پاینده (با تکیه بر کتابهای دفاع از ملانصرالدین، مردهکشان جوزان و ظلمات عدالت) دکتر محمدرضا نصر اصفهانی 1 مولود طلائی 2 چکیده سبک خاصی که پاینده در آثار ادبی خود، بویژه داستانهای کوتاهش به کار برده، از حیث زبانی و ادبی قابل توجه است.
در این مقاله کوشیدهایم، تا به بازنمایی سبکی داستانهای کوتاه پاینده با تکیه بر سه کتاب دفاع از ملانصرالدین، مردهکشان جوزان و ظلمات عدالت بپردازیم و سپس تحلیلی مختصر از سه سطح زبانی، ادبی و فکری وی ارائه دهیم.
2- ظرافتهای بدیعی (لفظی و معنوی) 2-1- آهنگین کردن کلام به شیوههای گوناگون پاینده به سبب تسلط بر متون کهن پارسی، بویژه آثار سعدی با موسیقی زبان آشناست؛ اما بهرة او از این اندوخته چندان قابل توجه نیست تا جایی که اعتدال کلام حفظ شده، بی آن که برجستگی خاصی خلق کند؛ لیکن همین اندک، دست مایة ارزشمندی است برای طرح کردن چند سطح مختلف در این بحث.
پاینده در بخشی از داستانها تنها به بازنویسی حکایتهای گذشته اقدام کرده است، در فحوای اصلی مطالب تغییر عمدهای به چشم نمیخورد؛ اما تفاوت در نگارش و دخیل شدن جهان بینی نویسنده و توسع مسائل اخلاقی، تأثیر عاطفی را دو چندان کرده و این همان نکتهای است که شارل بالی(Charles Bally) برای نخستین بار مطرح کرد که «عبارات متحدالمضمون از نظر شدت عواطف و احساسات متفاوتند و این تفاوت سبک است» (شمیسا، 1374: 31)."