چکیده:
طی دهه گذشته، تعداد زیادی از متخصصین روانشناس تربیتی، بر اهمیت رشد مهارتهای هیجانی و اجتماعی کودک، در طول تحصیلات آموزشگاهی تاکید داشته اند و این به دلیل اثرپذیری مهارتهای سازگاری اجتماعی از قابلیت های هیجانی فرد است که می تواند درجریان رشد خود را نشان دهد. بنابراین، با توجه به اهمیت هوش هیجانی در تغییر استرس و سازگاری رفتارها، این مطالعه به منظور بررسی میزان رابطه بین هوش هیجانی و سازگاری اجتماعی دانش آموزان پسر نوجوان انجام گرفته است. جامعه آماری این پژوهش کلیه دانش آموزان پسر مقطع راهنمایی و دبیرستان شهرستان فسا بودند که با توجه به میزان برآورد حجم آماری و روش پژوهش که توصیفی از نوع همبستگی بود از میان آنان، 150 نفر (50 نفر 10 تا 12 سال پایه اول راهنمایی، 50 نفر 13 تا 15 سال پایه سوم راهنمایی، 50 نفر 16 تا 18 سال پایه سوم دبیرستان) به صورت نمونه گیری تصادفی خوشه ای چند مرحله ای گزینش شدند. فرض اصلی این پژوهش این بود که هوش هیجانی و مولفه های آن با سازگاری اجتماعی نوجوانان رابطه معناداری دارد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون تحلیل رگرسیون چند متغیری استفاده شد. نتایج تحلیل رگرسیون چندگانه نشان داد که بین عوامل هوش هیجانی و سازگاری اجتماعی دانش آموزان گروه سنی 12-10 سال و گروه سنی 15-13 سال رابطه معناداری در سطح (0/01 > P ) وجود دارد. اما این رابطه در گروه سنی 18-16 سال معنادار نبود (0/05 < P ). نتایج همچنین نشان داد که بین هوش هیجانی کلی و سازگاری اجتماعی رابطه معنادار است. نتایج تحلیل واریانس نشان داد که بین میانگین نمرات سازگاری اجتماعی و میانگین نمرات هوش هیجانی در سه گروه تفاوت معناداری وجود ندارد (0/05 < P ). بنابراین می توان نتیجه گرفت که تربیت و تقویت هوش هیجانی می تواند در تربیت مهارتهای اجتماعی و سازگاری اجتماعی نوجوانان موثر واقع شود.
Introduction: The aim of this study was to examine the relationship between emotional intelligence and social adjustment in a sample of teenager students from Fasa city. Method: For this purpose، 150 students، who were volunteers to participate in this research، of three age groups- 10-12 years old(first grade of guidance school)، 13-15 years old (third grade of guidance school)، and 16-18 years old (third grade of high school)- were selected by multiple clustral random sampling. All participants were asked to complete the Emotional Intelligence Scale (EIS) and the Social Acceptance Questionnaire (SAQ). Analysis of the data involved both descriptive and inferential statistics including means، standard deviations and regression analysis. Results: The results of multiple regression analysis showed that there is a significance relationship between the emotional intelligence and the social adjustment of the students of 10-12-year old group and 13-15 year old group (P< 0/01). But there was not significance relationship between the emotional intelligence and the social adjustment agents at 16-18-year old group (P>0/05). There was also a significance relationship between the total emotional intelligence and social adjustment at the level (P<0/01). The results of variance analysis showed that there is no significance difference between the mean of social adjustment grads and that of emotional intelligence at three age groups (P>0/05). Conclusion: The results of regression analysis showed that the social adjustment of teenagers could be predicted by emotional intelligence. That is، when emotional intelligence will be high، the social acceptance and social adjustment is high and vice versa. Based on findings، it can be concluded that emotional intelligence improves the quality of social and emotional relationship skills. It also helps individual to coping with life problems and stress.
خلاصه ماشینی:
"Elliot &amp; Gersham با توجه به این نظر، پیاژه که هوش را توانایی سازگاری و انطباق با محیط میداند و وکسلر آن را مجموعهی شایستگیهای فرد در تفکر عاقلانه، رفتار منطقی و سودمند و اقدام مؤثر در سازش با محیط میداند، به نظر میرسد که یکی از عوامل مؤثر در سازگاری اجتماعی، هوش باشد، اما چون در اینجا سازگاری اجتماعی؛ یعنی سازگاری در جمع مطرح است، بنابراین، هوش هیجانی به عنوان عامل مهمی در قدرت سازگاری و پذیرش اجتماعی میتواند نقش ایفا کند.
البته، نتایج نشان میدهد که در نوجوانان گروه 15-13 ساله، نمرهی هوش هیجانی با سه مؤلفهی آن؛ یعنی درک عواطف خود و دیگران و کنترل و تنظیم عواطف با سازگاری اجتماعی رابطهی معناداری دارد و این به این معنی است که هرچه نوجوان بزرگتر میشود، آگاهی و درک اجتماعی بیشتری کسب میکند و در نتیجه، بهتر میتواند هیجانهای خود را کنترل کرده، با دیگران سازگار شود؛ اما این رابطه در نوجوانان 18-16 ساله معنادار نبود.
بر اساس یکی دیگر از نتایج پژوهش، بین گروههای نوجوان از نظر هوش هیجانی و سازگاری اجتماعی تفاوت معناداری نبود و این بیانگر این است که تحول عاطفی و اجتماعی در هر دورهی رشدی Emotional Intelligence Emotional Perception Emotional regulation Emotional understanding Emotional facilitation تابع ریتمی مخصوص به خود است و کمتر دچار نوسان میشود اما با مقایسه با دورههای رشدی دیگر، این نوسان بیشتر نمایان است.
Emotional intelligence and social functioning in persons with schizotypy Schizotypy Research, Volume 104, Issue 1, P."