خلاصه ماشینی:
"صندوق بین المللی پول با اصرار زیاد به آزادسازی بازار سرمایه بحران را دامن زده است و اقدام به تشویق کشورها به قبول وامهای کوتاهمدت و بلندمدت،بدون کنترل مؤثر بر تأثیرات مخرب آن کرده است(برای مثال در صورتی که سرمایه به طور ناگهانی توسط یک اعتباردهنده خارجی برداشت شود).
سوروس با بیان خاص خود افشاء میکند که صندوق بین المللی پول حتی قصد داشته است بازار سرمایه را در چارچوب اهداف اصلی خودش،در زمانی که آسیا دچار بحران شدیدی بود ایجاد کند.
برخی با درک شکستهای مؤسسههای اقتصادی بین المللی از انحلال آنها طرفداری کردهاند ولی سوروس با توجه به روحیهای که از جامعه باز معرفی میکند معتقد است که در دنیای جدید جهانی نیاز بزرگتری وجود دارد تا کشورها به طور جمعی از طریق مؤسسههای بین المللی عمل کنند.
میزان بهره ممکن است ناگهان اوج بگیرد و آنها نتوانند آنچه در کشور خودشان میگذرد را،از قبیل قیمتهای واردات مانند نفت که با شیب زیادی افزایش پیدا میکند،کنترل کنند درحالی که قیمتهای داخلی ممکن است تنزل پیدا کند،یا رکود جهانی فراگیر شود که در آن صورت بازار برای کالاهای خودش به سرعت تنزل میکند،نرخهای ارز ممکن است 05 درصد یا بیشتر افزایش یا کاهش پیدا کند.
او پیشنهاد میکند که از SDRs در صورتی استفاده شود که صندوق بین المللی پول پیشتر مورد آن را تصویب کرده باشد(این نیاز به تصویب امریکا دارد).
سوروس در مورد تاختوتاز سازمان تجارت جهانی در حمایت از حقوق مالکیت معنوی از کارشناسی چون جاگدیش باگواتی سؤال کرده است و این گونه توضیح میدهد: حق امتیاز و حق تألیف نیاز به حمایت دارد ولی چنین حمایتی تجارت را محدود میسازد."