خلاصه ماشینی:
"همچنین در دیگر کشورهایآسیایی و اروپایی و آمریکا هم نسخههایخطی فراوانی داریم،به نظر شما چه بایدکرد تا یک سیستم خاصی پیشبینی شودو افرد خاصی ملزم شوند و کارشان فقطاین باشد که این بخش از پیشینۀ ادبی وفرهنگی ما را از پراکندگی و خطر نابودینجات دهند؟ نجیب مایل هروی:در شبه قاره هند و پاکستان وافغانستان و تاجیکستان مسلما نسخ متعددی داریم،ولیبیشترین نسخههایی که در هند و پاکستان و تاجیکستانداریم نسخی است که بیشتر آنها بعد از دوره مغولاستنساخ شده و در زمینۀ شناخت فرهنگ پیش از مغولخیلی جوابگو نیست،البته این بدان معنا نیست که بهزمینۀ مخطوطات شبه قاره هند و پاکستان و افغانستان وتاجیکستان توجه نشود.
و یا در آن دوره،دیوان خاقانی بود که بر همیناساس جمعآوری شد اما به علت اینکه زمینۀ خوشنویسی وتوجه برخی از ادوار متأخر به مسئله هنرهای تزئینی،جای صحت در ضبط نسخ را گرفته،هنرمند کمتر به اینمسئله از دیدگاه علمی توجه داشته است،هر چند درابعادی مثل حدیث و ضبط لغت،توجه کاملا آگاهانه بودهو مسئله تصحیح به جد گرفته شده است اما در دیگرزمینههای فرهنگی،تصحیح معنای دقیق کلمه مطرحنبوده،منتها در شبکههای مدرسی در میان دانشمندانپیشین،باز تصحیح با وجهۀ پسندیدهای که به ضبطهایصحیح یک کتاب دسترسی پیدا شود،رایج بود،تا اینکهدر ادوار اخیر،&%07802FYKG078G% یعنی در دورهای که نسیم تمدن فرهنگ به شرقرسیده،-با آن باد ناموافق شرق و غرب-توجهیعلمیتر پیرامون تصحیح نسخ خطی فارسی بعمل آمدهاست در شبه قارۀ هند اشخاصی مانند عبداللطیف عباستوانستند تقریبا عالمانه و آگاهانه به تصحیح نسخ خطیبپردازند،با این تفاوت که خودشان و مسبوقاتذهنیشان را بر نسخهشناسی برتری میدادند و همینباعث شد تا به نقطۀ عطفی در تصحیح متون نرسند."